Σ' ένα κοτέτσι, ο κόκκορας είναι μάλλον κάτοικος β' κατηγορίας. Το να ταΐζεις κότες και να παίρνεις αυγά έχει κάποιο νόημα, το να ταΐζεις κόκκορα και να σε ξυπνάει όποτε του καπνίσει, είναι μάλλον πρόβλημα.
Μια κλώσσα όμως, "βγάζει" και αρκετά κοκκόρια, που από κάποιο σημείο και μετά αρχίζουν να μαλώνουν και να διαταράσσουν, ας πούμε, την ομαλή ζωή του κοτετσιού. Ενας τρόπος για να λυθεί το πρόβλημα, όχι και τόσο εύηχος πάντως, είναι η σφαγή των κοκκοριών (
ακούγεται "κάπως" αλλά τέτοια κοκκόρια "είναι όλα τα λεφτά" ως φαγητό).
Για να μπω στο ψητό, τα παιδιά-κοκκόρια της τελευταίας κλώσσας του κοτετσιού της μαμάς, εσφάγησαν, καθαρίστηκαν, καψαλίστηκαν, τεμαχίστηκαν και καταψύχθηκαν (
μιλάμε, πολλή δουλειά για μια μέρα - δεν την έκανα εγώ βέβαια, αλλά φαντάζομαι πως χρειάζεται αρκετός χρόνος και υπομονή...) ωστε να καταναλωθούν όποτε μας ανοίξει η όρεξη.
Και σήμερα μας άνοιξε... :-)
Το καψάλισμα και ο τεμαχισμός πριν τη κατάψυξη, γίνονται για να μην χρειαστεί απόψυξη ο κόκκορας και μετά καθάρισμα κλπ... Ετοιμάζουμε το νερό και τον βάζουμε αμέσως στην κατσαρόλα.
Το πτηνό που μαγείρεψα σήμερα ήταν 1700 γραμμάρια, οπότε έβαλα 2 λίτρα νερό στη κατσαρόλα, δύο κουταλάκια αλάτι και τον κόκκορα.
Μόλις αρχίσει να βράζει το νερό, χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία και τ' αφήνουμε να σιγοβράζει για δυόμισι-τρεις ώρες.
Κάνουμε ό,τι δουλειές έχουμε να κάνουμε αυτό το τρίωρο, γιατί μετά θα πρέπει να αφοσιωθούμε στον πετεινό μας.
Βγάζουμε από τη κατσαρόλα το στήθος, τον λαιμό και τα εντόσθια και τα αφήνουμε κάπου απλωμένα ωστε να κρυώσουν σχετικά γρήγορα. Ξεκοκκαλίζουμε και ψιλοκόβουμε το κρέας - όχι σε στυλ πατσά, αλλά αρκετά ψιλοκομμένο:
Σε μια πιατέλα στρώνουμε πολλά κλαράκια δενδρολίβανο. Βγάζουμε τα υπόλοιπα κομμάτια από τη κατσαρόλα (πόδια, φτερούγες κλπ) και τα απλώνουμε στο στρώμα δενδρολίβανου που φτιάξαμε. Κλείνουμε καλά με αλουμιονόχαρτο και τα αφήνουμε σε μια γωνιά.
Ρίχνουμε στη κατσαρόλα τα ψιλοκομμένα κρεατάκια και μόλις ξαναρχίσουν να βράζουν, προσθέτουμε 120 γραμμάρια ρύζι. Μετά από 10 λεπτά, δοκιμάζουμε τη σούπα - μάλλον δεν θα χρειαστεί να κάνουμε κάτι, αλλά καλό είναι να δούμε πως "κάθεται" στη γλώσσα μας, αν χρειάζεται προσθήκη αλατιού κλπ. Την αφήνουμε για ένα δεκάλεπτο ακόμη, μέσα στο οποίο ετοιμάζουμε το αυγολέμονο (δύο αυγά και τον χυμό ενός λεμονιού). Αυγοκόβουμε και βγάζουμε (
επιτέλους...) την κατσαρόλα απ' το μάτι της κουζίνας:
Ετοιμάζουμε τώρα το grill: Βάζουμε μερικές σταγόνες ελαιόλαδο και το αφήνουμε να ζεσταίνεται. ***
Η ίδια διαδικασία μπορεί να γίνει και σε τηγάνι, αλλά μετά από προτροπή του gianni, θα το κάνουμε σήμερα στο γκριλ. Βλέπω οτι περάσανε κιόλας τέσσερις μήνες από τη συνταγή της κοτόσουπας στά σχόλια της οποίας ο Γιάννης πρότεινε το γκριλ... τι γρήγορα που περνάει ο καιρός!...Βγάζουμε από το στρώμα δενδρολίβανου τα κομμάτια του κόκκορα. Ρίχνουμε αλάτι, πιπέρια (
άσπρο, μαύρο, πράσινο και κόκκινο Πόζαρ), κουρκουμά και ρίγανη στη μια πλευρά των κομματιών. Αυτή την πλευρά την βάζουμε σε επαφή με το grill και όσο ψήνεται βάζουμε τα ίδια μπαχάρια και στην άλλη πλευρά. Σε κανα τρίλεπτο αλλάζουμε πλευρές και σε άλλα 3 λεπτά, έτοιμος ο κόκκορας:
ΥΓ: Το κοκκοράκι κικιρικικιιιιιι, να σε ξυπνάει καθε πρωί... :-)
Καλή και η κότα, αλλά ο κόκκορας είναι "να τρώει η μάνα και στο παιδί να μη δίνει"...
ΥΓ2: 20 και σήμερα...