Χταπόδι ξυδάτο

Δε ουλτιμεϊτ ορεκτικό.
Τελεία και παύλα: .-

Για να φτιάξουμε το τελειότερο έδεσμα ever, δεν χρειάζονται "μαγικά και κόλπα".
Ενα (ή δύο ή τρία κλπ) χταπόδι(α) φτάνουν!

Λοιπόν.
Παίρνουμε ένα (και δύο και τρία και τέσσερα - σαν τα παιδιά του Πειραιά) χταπόδι(α).
Τα καθαρίζουμε (αν δεν τα 'χει καθαρίσει ο ιχθυοπώλας μας).

Βάζουμε σε μια κατσαρόλα ικανού μεγέθους, ικανή ποσότητα νερού (εδώ είναι το μόνο κόλπο... πως να βρεις την ικανότητα... χεχ...)
Μόλις αρχίσει να βράζει το ύδωρ στη κατσαρόλα, βάζουμε κάποια ποσότητα αλατιού (μια κουταλιά ανά λίτρο νερού είναι ένα καλό deal...) και το(τα) χταπόδι(α) να βράσουν για κανα μισάωρο (ή λιγότερο, ή παραπάνω, εξαρτάται από τα γούστα μας).

Οσο βράζουν, ετοιμάζουμε το λαδοξυδόπραγμα που θα τα βάλουμε: Ελαιόλαδο, ξύδι από σταφύλια (μια καλή ανάμιξη είναι 1:1), 2-3 φύλλα δάφνη, μερικούς κόκκους πιπεριού, 1-2 ψιλοκομμένες/κοπανισμένες σκελίδες σκόρδο και όποια άλλα μυρωδικά μας αρέσουν (με μέτρο όμως οκ;).

Σουρώνουμε το/τα χταπόδι(α), περιμένουμε να κρυώσουν τόσο ωστε να μπορούμε να τα χειριστούμε, κόβουμε και πετάμε τις σακούλες, κόβουμετα πόδια στη μέση αν χρειαστεί και τα βυθίζουμε στο λαδοξυδόπραγμα που φτιάξαμε.

Καταναλώνονται μετά από 24 ώρες, αφού πρώτα πασπαλιστούν με ρίγανη:

Περισσότερα...

H βαρβάρα της συζύγου :-)

Ξεπλένουμε το σιτάρι (300γρ.). Αν βρείτε την αιγυπτιακή ποικιλία καμούτ, προτιμήστε την.
Το μουλιάζουμε το βράδυ σε 4-5 ποτήρια νερό.

Το βράζουμε το πρωί στο νερό του για 2-3 ώρες σε χαμηλή φωτιά μεχρι να ανθίσει-να σκάσουν τα σπυριά μαζί με ενα ξυλαράκι κανέλα και 4-5 γαρύφαλα.
Εχουμε έτοιμο ζεστό νερό αν χρειαστει να προσθεσουμε.

Προσθέτουμε στην κατσαρόλα μετα απο 1-1 ½ ώρα 2-3 χούφτες σταφίδες και 3-4 χούφτες κοπανισμένα καρύδια μαζί με 2 κουταλιες σούπας σουσάμι άσπρο και μαύρο.

Λίγη ώρα πριν την κατεβάσουμε διαλύουμε σε μισό ποτήρι κρύο νερό μια γεμάτη κουταλιά σούπας νισεστέ και το ριχνουμε να παρει μια βράση για να χυλώσει το ζουμί.


Ζάχαρη προσθέτει ο καθένας στο πιάτο του μαζί με τριμμένη κανέλα.

Περισσότερα...

Καλκάνι στο χαρτί

1300 γραμμάρια. Οσο χρειάζεται για ένα καλό μεσημεριανό 2 ατόμων, το καλκάνι που έτυχε σήμερα στο δρόμο μου...
Ας το περιποιηθούμε δεόντως.

Παίρνουμε ένα ταψί που να χωράει το ψάρι. Κόβουμε χαρτί κουζίνας 2 φορές την επιφάνεια του ταψιού.
Ψιλοκόβουμε μια πιπεριά και 2-3 σκελίδες σκόρδο. Κόβουμε σε λεπτές φέτες ένα λεμόνι και φτιάχνουμε ένα στρώμα λίγο μικρότερο από το σώμα του καλκανιού - κάπως έτσι:


Βάζουμε ένα μεγάλο τηγάνι να κάψει και τον φούρνο να προθερμαίνεται στους 200.
Αφού καθαρίσουμε και ξεπλύνουμε το ψάρι(η δυσκολότερη φάση...), αλατοπιπερώνουμε την ανοιχτόχρωμη πλευρά του.

Βάζουμε μια κουταλιά ελαιόλαδο στο καφτό τηγάνι και τσιτσιρίζουμε για κάτι λιγότερο από ένα λεπτό την ανοιχτόχρωμη πλευρά του καλκανιού. Ξαπλώνουμε το ψάρι με την σκουρόχρωμη πλευρά να ακουμπάει το λεμονοπιπεροσκορδόστρωμα και περιχύνουμε όσο λάδι έχει μείνει στο τηγάνι:


Τυλίγουμε το ψάρι με το χαρτί, κλείνουμε καλά τα πλαϊνά, το βάζουμε στο φούρνο, χαμηλώνουμε στους 150 βαθμούς και τ' αφήνουμε για κανα δεκαπεντάλεπτο.

Στίβουμε ένα λεμόνι, προσθέτουμε αντίστοιχη ποσότητα ελαιόλαδου και ένα κουταλάκι μουστάρδα και ανακατεύουμε καλά. Περιχύνουμε με το κατασκεύασμα μας το ψάρι μόλις το βγάλουμε από το φούρνο, αλατοπιπεροριγανώνουμε και το σερβίρουμε στο χαρτί του:

Περισσότερα...

Πατάτες γιαχνί

Να λαδωθεί λίγο τ' αντεράκι μας...

Καθαρίζουμε, πλένουμε και κόβουμε σε σχετικά μεγάλα κομμάτια 700-800 γρ. πατάτες.
Ψιλοκόβουμε ένα-δυο κρεμμύδια και μια σκελίδα σκόρδο.
Κόβουμε σε ροδέλες μία πράσινη και μία κόκκινη πιπεριά (αφού πρώτα με ταχυδακτυλουργικές κινήσεις αφαιρέσουμε τους σπόρους).

Σωτάρουμε σε μισό φλιτζάνι ελαιόλαδο κρεμμύδια, πιπεριές και σκόρδα.
Προσθέτουμε 2-3 φύλλα δάφνη, λίγο μπαχάρι και 400 γρ. αποφλοιωμένα ντοματάκια.

Μόλις αρχίσει να κοχλάζει, βάζουμε μισό φλιτζάνι νερό, τις πατάτες, λίγο αλατοπίπερο και ανακατεύουμε.

Οταν ξαναρχίσει να κοχλάζει, χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία και τ' αφήνουμε ανενόχλητο να σιγοβράσει για καμμιά 45αριά λεπτά (κλειστό το καπάκι της κατσαρόλας).

Αφήνουμε (εκτός ματιού) άλλο ένα δεκάλεπτο με ανοιχτό καπάκι να κρυώσει λίγο (και να βγάλουμε και καμμιά φωτο...):


και σερβίρουμε :-)

Περισσότερα...

Κυδώνια με τεντούρα

Ενα χειμωνιάτικο επιδόρπιο:

Κόβουμε το κυδώνι στα τέσσερα, το καθαρίζουμε, καρφώνουμε σε κάθε κομμάτι 1-2 γαρύφαλα, πασπαλίζουμε με μαύρη ζάχαρη και κανέλα.
Περιχύνουμε με τεντούρα και ψήνουμε για μερικά λεπτά.

Περισσότερα...

Μανιτάρια φρικασέ

Εχω πήξει στις δουλειές και έχω παρατήσει το βλογ - είναι ηλίου φαεινότερον.

Και ω! της συμπτώσεως... σήμερα "μπαίνω" να βάλω συνταγή και βλέπω το σχόλιο της κ. Δήμητρας Βέργου για τα μανιτάρια!!!

Αγαπητή Δήμητρα (έχεις το όνομα της μητέρας μου, παρεπιμπτόντως...) τα μανιτάρια τα τρώω μετά μανίας.... αρκεί να τα έχουν μαγειρέψει άλλοι (χι χι).

Σίγουρα έχω γράψει 2-3 συνταγές - δεν έχω τον χρόνο να ψάξω, τώρα - και να μια ακόμη:

Αντικαθιστώντας το κρέας με τα μανιτάρια σε ένα φρικασέ, έχουμε όλα τα καλά του κρέατος (γεύση, άρωμα κλπ) χωρίς τα αρνητικά του (χοληστερίνες, τριγλυκερίδια και άλλα οξαποδώ...).

Παίρνουμε λοιπόν μερικά πλευρώτους, τα σωτάρουμε ελαφρώς, προσθέτουμε μαρούλια, αυγολέμονο και ιδού:

Περισσότερα...

Χυλοπίτες με σπανάκι και σάλτσα τόνου

Οι χρωματιστές χυλοπίτες φτιάχνονται με προσθήκη διαφόρων χορταρικών κατά το ζύμωμά τους και τους προσδίδουν χρώμα, αλλά και ιδιαίτερη γεύση.
Οι πράσινες που θα μαγειρέψουμε σήμερα είναι με σπανάκι.

Για να γίνει δίχρωμο το πιάτο, θα κάνουμε και μια κόκκινη σάλτσα: σωτάρουμε ψιλοκομμένο κρεμμύδι και σκόρδο, προσθέτουμε πολτοποιημένη ντομάτα, μια κονσέρβα τόνου και τ' αφήνουμε να σιγοβράζουν. Προς το τέλος, προσθέτουμε και ένα σφηνάκι ρούμι...

Βράζουμε σε αλατισμένο νερό τις χυλοπίτες και σερβίρουμε με μπόλικο φρεσκοτριμμένο πιπέρι:

Περισσότερα...

Καλαμάρια τηγανιτά

Το τηγάνισμα καλαμαριών λερώνει τη κουζίνα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, αλλά νομίζω πως το αποτέλεσμα αξίζει.

Αφού πλενοκαθαρίσουμε τα καλαμάρια, τα κόβουμε σε ροδέλες και τα βάζουμε στο ψυγείο να περιμένουν τη μοίρα τους.

Κάνουμε μια τηγανιά πατάτες για συνοδεία και παράλληλα ετοιμάζουμε το κουρκούτι στο οποίο θα μπανιαριστούν οι ροδέλες: Αλεύρι dinkel και μπίρα, αλάτι και (λίγο) πιπέρι. 330ml μπίρα είναι αρκετή για 600-700 γρ. κλαμάρια.

Βγάζουμε τις ροδέλες μας από το ψυγείο, τις βάζουμε στο κουρκούτι, τις βγάζουμε από το κουρκούτι, τις βάζουμε στο τηγάνι, τις βγάζουμε από το τηγάνι, τις βάζουμε σε χαρτί κουζίνας.

Ολο αυτό το μπες-βγες γίνεται με καλή διάθεση, μη δίνοντας σημασία στη κατάσταση που δημιουργείται στην επιφάνεια εργασίας. Με αυτήν θα ασχοληθούμε μετά το φαγητό.

Το τηγάνισμα θέλει δυνατή φωτιά, πολύ λάδι και λίγο χρόνο.

Σερβίρουμε χωρίς λεμόνι:

Περισσότερα...

Λαβράκι στο φούρνο

Σήμερα πιάσαμε λαβράκι.

Δεν ξέρω γατί, αλλά από πολλούς θεωρείται ο βασιλιάς των ψαριών (πως άλλωστε "βγήκε" η προηγούμενη έκφραση...).
Οκ, πολύ νόστιμο ψάρι, αλλά υπάρχουν και (λίγα είναι η αλήθεια) νοστιμότερα.

Οπως συνήθως συμβαίνει με τα ψάρια, δεν χρειάζονται πολλά "συνοδευτικά" ή "εξεζητημένοι" τρόποι μαγειρέματος. Συνεπώς, πάμε στο μπαλκόνι και βλέπουμε ποια μυρωδικά "φωνάζουν" οτι είναι φτιαγμένα για λαβράκι: δενδρολίβανο, βασιλικός και λεμονοθύμαρο.

Καθαρίζουμε καλά τα ψάρια μας, δύο τον αριθμό, και βάζουμε στην κοιλιά του καθενός 2 κλωνάρια δενδρολίβανο, τρία φύλλα βασιλικού και περίπου πέντε φυλλαράκια λεμονοθύμαρο.

Λαδώνουμε, αλατοπιπερώνουμε και ριγανώνουμε (χμ...) τα ψάρια.
Τα τυλίγουμε καλά σε χαρτί και τα ψήνουμε στους 200 για μισή ώρα περίπου (400-450 γραμμάρια το κάθε ψάρι, αν είναι μεγαλύτερα θα χρειαστεί περισσότερη ώρα, αν είναι μικρότερα, προφανώς λιγότερη).

Μπορούμε να σερβίρουμε όπως είναι στο χαρτί τους, αλλά για αποφυγή ατυχημάτων (φάγωμα χαρτιού, δλδ) ίσως είναι καλύτερο να τα βγάλουμε:

Περισσότερα...

Η νέα κουζίνα (επιτέλους...)

Εδώ και κάτι μήνες, λίγο μετά το Πάσχα, άρχισε η κατασκευή της κουζίνας του "εξοχικού". Μετά κόπων και βασάνων, ολοκληρώθηκε πριν λίγες μέρες (ουφ).

Λοιπόν, είχα γράψει τότε πως η διαδικασία ξεκίνησε με την ουρά, για να μη λέμε "φάγαμε τον γάιδαρο κι έμεινε η ουρά" - αλλά και πάλι μας την έκανε τη δουλειά η τύχη και χρειάστηκαν τρεις μήνες (και βάλε...):


Η μοναξιά της ουράς στον κρύο τοίχο...:


Η ουρά ανήκει σε ένα σαμιαμίδι (οικόσιτο ερπετό που υποτίθεται οτι φέρνει καλή τύχη κλπ κλπ). Βέβαια, λόγω μεγέθους - 3 μέτρα και κάτι ψιλά είναι το μήκος του - φέρνει περισσότερο προς κροκόδειλο...
Και επειδή είναι ψυχρόαιμο ζώο, χρειάστηκε ένας ήλιος (αχνοφαίνεται δεξιά) για να το ζεσταίνει:


Εδώ ο ήλιος φαίνεται καλύτερα:


Τα ντουλάπια μισοτοποθετημένα:


Μισοφτιαγμένο το έργο, περιμένει τον πάγκο που άργησε κάπως...:


...Και επιτέλους έτοιμο:

Περισσότερα...

Αρακάς

Καλό υλικό για πιο "σύνθετα" πιάτα, αλλά ακόμα καλύτερος (σχεδόν) μόνος του ο αρακάς (νομίζω...)!

Λοιπόν.
Παίρνουμε αρακά.
Καθαρίζουμε μέχρι τα μπιζέλια να γίνουν λίγο παραπάνω από μισό κιλό (ή όσο αντέχει η μπάκα μας τελος πάντων...).
Ζεσταίνουμε ένα φλιτζάνι νερό μπας και χρειαστεί (αν είναι καλός ο αρακάς δεν θα χρειαστεί) και το κρατάμε ζεστό.
Παίρνουμε ένα κρομμύδι και το ψιλοκόβουμε.
Σωτάρουμε σε ελαιόλαδο το κρομμύδι, προσθέτουμε τον αρακά, ανακατεύουμε μέχρι να αρχίσει να βράζει και χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία. Αφήνουμε να σιγοβράσει για κανα 15λεπτο.

Ψιλοκόβουμε μισό ματσάκι άνιθο και εξάγουμε (cool όρος?) τον χυμό ενός λεμονιού.

Με το πέρας του προαναφερθέντος 15λεπτου, προσθέτουμε στο έργο μας τον άνιθο και τον χυμό λεμονιού, ζεστό νερό όσο (και αν) χρειάζεται και τ' αφήνουμε για άλλα 10-15 λεπτά.

Αλατοπιπερώνουμε και δοκιμάζουμε κάθε τόσο τον αρακά μέχρι να γίνει όσο μαλακός (και αλμυρός) μας αρέσει... και βουαλά:

Απαραιτήτως συνοδεύεται με φέτα ή κάποιο άλλο τυρί που "τραβάνε" τα βίτσια μας...

Περισσότερα...

Φακές με ρύζι

Το παρακάτω φαΐ είναι έργο της συζύγου. Το ίδιο και η παρουσίαση (μόνο η φωτογραφία είναι δική μου). Enjoy!

Φακές από τον Ισημερινό με αρωματικό ρύζι Ταϊλάνδης

Ενώ είχα το μυαλό μου στην αδερφή μου στη Λευκάδα, που ψάχνει μετά κόπων και βασάνων φακές Εγκλουβής γνήσιες και ουχί απομιμήσεις, βρέθηκα στο μαγαζάκι της Fair Trade Hellas, που έχει ανοίξει στη γειτονιά πριν ένα περίπου χρόνο (περισσότερες πληροφορίες εδώ). Πήγα για να αγοράσω καφέ φίλτρου καθώς διαθέτει εξαιρετικές ποικιλίες- σ’ εμάς άρεσαν αυτές της Αιθιοπίας και της Νικαράγουα. Εκεί ανάμεσα στα άλλα βρήκα φακές*** από το συνεταιρισμό Camari της πόλης Bolivar του Ισημερινού και βιολογικό αρωματικό ρύζι απο την Ταϊλάνδη. Η παρακάτω συνταγή για 2 άτομα αποτελεί ελαφριά διασκευή αυτής που υπήρχε στη συσκευασία του ρυζιού.

Καθαρίζουμε και πλένουμε τις φακές (60-70 γραμμάρια). Τις αφήνουμε σε νερό για να να φουσκώσουν 1 ½ ώρα. Βράζουμε τις φακές σε νερό, που να τις σκεπάζει λίγο παραπάνω από ένα δάκτυλο μαζί με ένα ξυλάκι κανέλλας. Μετά βάζουμε το ρύζι περίπου 170 γρ. (σχεδόν ένα νεροπότηρο 2-3 δάκτυλα πιο άδειο) με ισόποσο νερό και ένα κουταλάκι μαύρο σουσάμι να μαλακώσει για περίπου μισή ώρα. Εν τω μεταξύ σε μια κατσαρόλα τσιγαρίζουμε σε 25 γρ. φρέσκο βούτυρο ένα μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο ( εγώ το βάζω στο multimixer). Προσθέτουμε ένα κουταλάκι σκόνη κουρκουμά και λίγο φρεσκοτριμμένο πιπέρι. Στη συνέχεια ρίχνουμε το ρύζι με το νερό του στο οποίο προσθέτουμε ακόμη μία δόση (νερού), τις φακές με το νερό τους αφού αφαιρέσουμε την κανέλλα και λίγο παραπάνω από ένα κουταλάκι αλάτι. Τα αφήνουμε όλα μαζί να σιγοβράσουν μέχρι να πιούνε το ζουμί τους (περίπου 20 λεπτά). Κατεβάζουμε από τη φωτιά, προσθέτουμε 2 κουτάλια φρέσκο γάλα και σερβίρουμε.

Είναι λίγο μπελαλίδικο στην προετοιμασία αλλά νομίζω πως αξίζει τον κόπο. Αρωματικό, ελαφρύ και χορταστικό με υλικά που συνηθώς υπάρχουν στο σπίτι χωρίς να χρειάζεται να είναι φρέσκα. Εμείς το συνοδέψαμε καλοκαιριάτικα με μια ντοματοσαλάτα απο το μπαξέ του μπαμπά και βιολογικό ασύρτικο του Αντωνόπουλου εκ Πελοποννήσου.


*** Ο Κώστας ελαφρώς στραβομουτσούνιασε όταν έμαθε την προέλευση της φακής λέγοντας πως οι αγρότες στη Λατινική Αμερική ρίχνουν με τον τόνο τα λιπασμάτα αλλά εγώ αντέτεινα πως στην Ελλάδα ίσως ρίχνουμε ακόμη περισσότερα. Η αλήθεια είναι πως ως επι το πλείστον χρησιμοποιούμε βιολογικά τρόφιμα όχι όμως πάντα, για να μη πω τι τρώνε τα ψάρια στη Μεσόγειο, που μας αρέσουν και τα τρώμε συχνά.

Περισσότερα...

Γοφάρι στο φούρνο

Ενα ψάρι σαν το γοφάρι θέλει κανονικά σχάρα. Για λόγους βαρεμάρας όμως (ποιος καθαρίζει μετά...), θα το κάνουμε στο φούρνο. Θα το περιποιηθούμε κάπως βέβαια, μη φανούμε και εντελώς τεμπελχανάδες...

Παίρνουμε λοιπόν μισό κρεμμύδι και μια σκελίδα σκόρδο και τα βάζουμε στο μπλέντερ να πολτοποιηθούν. Από μυρωδικά: δενδρολίβανο, λεμονοθύμαρο, ρίγανη, καπνιστό πιπέρι - ότι διαθέτουμε ή και όλα μαζί - και τον χυμό μισού λεμονιού. Ανακατεύουμε τα σκορδοκρέμμυδα με τα μυρωδικά και λίγο ελαιόλαδο... έτοιμη η γέμιση!

Γεμίζουμε την κοιλιά του ψαριού (πριν αυτό γεμίσει τη δικιά μας, χε χε χε...) την καρφιτσώνουμε με ένα ξύλο σουβλακίου μη φύγουν τα υλικά που με τόσο κόπο και δάκρυα (κρομμύδι γαρ) ετοιμάσαμε, αλατοπιπερώνουμε τον ιχθύ και τον βάζουμε σε προθερμασμένο φούρνο (240 βαθμούς) για 10 λεπτά.

Το μισό λεμόνι που μας έχει μείνει στα χέρια, το κόβουμε σε φέτες.
Χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία στους 190, στρώνουμε τις φέτες του λεμονιού πάνω στο γοφάρι, το περιχύνουμε με λίγο ελαιόλαδο και τ' αφήνουμε στο φούρνο για άλλα 20 λεπτά περίπου.

Ετοιμάζουμε ένα ποτηράκι κρασί η ρακί -ανάλογα με το τι θα πιούμε- και μόλις βγάλουμε το ψάρι από το φούρνο, το σβήνουμε με αυτό. Αφήνουμε μερικά δευτερόλεπτα το αλκοόλι να τσιτσιρίσει, βγάζουμε το ψάρι σε μια πιατέλα και το περιχύνουμε με το ζουμί που έχει μείνει στο σκεύος ψησίματος, το οποίο μπορούμε να ανακατέψουμε αν θέλουμε με λίγη worcestershire sauce:

Περισσότερα...

Κλειστόν...

...λόγω διακοπών.


Τις επόμενες τρεις βδομάδες θα πλατσουρίζουμε (και θα τρώμε βεβαίως βεβαίως) στην Αμοργό.
Τα ξαναλέμε τέλη Ιούλη!

EDIT, 21 Ιουλίου:
Επιστρέψαμε μαυρισμένοι, ξεκούραστοι και με ένα κιλό λιγότερο (yes!).

Εδώ μερικές φωτο.

Περισσότερα...

Σκορδάτα μακαρόνια με πέστο μωβ βασιλικού

Ηγγικεν η ώρα να μαγειρευτούν τα σκορδομακάρονα που πήραμε απ' το Πήλιο.
Μια σάλτσα πέστο είναι ό,τι πρέπει. Θα την κάνουμε με τον μωβ βασιλικό, καθώς ο πράσινος είναι ακόμα μικρός.

Τα συγκεκριμένα μακαρόνια χρειάζονται περίπου ένα πεντάλεπτο βράσιμο σε αλατισμένο νερό, σε σχετικά χαμηλή θερμοκρασία.
Για 2 άτομα, 300γρ.

Οσο βράζουν, ετοιμάζουμε τη πέστο:
Βάζουμε στο μπλέντερ μια χεριά φύλλα βασιλικού, μια-δυο κουταλιές κουκουνάρι, 2 σκελίδες σκόρδο και περίπου 150 γραμμάρια κεφαλοτύρι. Χτυπάμε, προσθέτουμε ελαιόλαδο, ξαναχτυπάμε μέχρι να γίνει καλή η αλοιφή, ξαναπροσθέτουμε λάδι αν χρειάζεται.

Βάζουμε στο wok μισή κουταλιά ελαιόλαδο να ζεσταθεί.
Σουρώνουμε τα μακαρόνια, τα ρίχνουμε στο wok, προσθέτουμε τη σάλτσα, ανακατεύουμε να απλωθεί ομοιόμορφα και σερβίρουμε με φρεσκοτριμμένο πολύχρωμο πιπέρι:

Περισσότερα...

Μπριζόλες στη σχάρα με τηγανιτό ρύζι

Κατα την εκδρομή μας στο Πήλιο, εκτός από τα ζυμαρικά πήραμε και κρέατα - μπριζόλες χοιρινές για την ακρίβεια.

Στη σχάρα ολοταχώς!
(αφού τις μαρινάρουμε πρώτα οκ?)

Για συνοδεία, ρύζι jasmine. Το βράζουμε με σαφράν η/και κανέλα.

Βάζουμε το wok να κάψει, και σωτάρουμε σε μια κουταλιά ελαιόλαδο ένα κρεμμύδι, που το σβήνουμε με σάλτσα σόγιας. Προσθέτουμε το ρύζι, ανακατεύουμε και σερβίρουμε:


Είναι περιττό να γράψω για κρύες μπίρες ε; :-)

Περισσότερα...

Χυλοπίτες με τσουκνίδα και σάλτσα καπνιστού σολομού

Ως γνωστόν, από την εκδρομή μας στο Πήλιο επιστρέψαμε με ζυμαρικές προμήθειες μία εκ των οποίων θα μαγειρέψουμε σήμερα.

Ο κατασκευαστής προτείνει κόκκινη σάλτσα και τυρί ή κοκκινιστό κρέας ως συνοδεία των χυλοπιτων του, αλλά επειδή κάνουμε δίαιτα εν' όψει του καλοκαιριού (...) δεν θα ακολουθήσουμε τη συμβουλή του. Θα τις μαγειρέψουμε με καπνιστό σολομό.

Συνεπώς, παίρνουμε καπνιστό σολομό (100 gr), κρέμα γάλακτος light (200 gr) και ένα μοσχολέμονο (λάιμ ελληνιστί...). Θα χρειαστούμε επίσης εστραγκόν και (καλόν θα είναι) λευκό κρασί μυρωδάτο.

Βάζουμε νερό σε μια κατσαρόλα να ζεσταίνεται και ψιλοκόβουμε τον σολομό (σε 1cm x 1cm τετραγωνάκια πχ.). Το ένα τέταρτο του ψιλοκομμένου σολομού μαζί με τη μισή κρέμα γάλακτος, μισή πρέζα εστραγκόν και το ξύσμα του lime, τα βάζουμε στο μπλέντερ και τα χτυπάμε καλώς.

Τον υπόλοιπο σολομό τον βάζουμε να "ψήνεται" με το χυμό του lime, μισή πρέζα εστραγκόν και (προαιρετικά) λίγο μυρωδάτο λευκό κρασί.

Μόλις το νερό στη κατσαρόλα μας αρχίσει να βράζει, χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία και βάζουμε μια κουταλιά αλάτι να διαλυθεί καλά.
Ρίχνουμε τις χυλοπίτες και αυτή τη φορά, ακολουθούμε τις οδηγίες του κατασκευαστή που λένε: βράσιμο σε χαμηλή φωτιά για 3-7 λεπτά.
Ο πλέον σίγουρος τρόπος για να δούμε αν τα ζυμαρικά μας έβρασαν, είναι να τα δοκιμάσουμε. Για τα γούστα μου, 4 λεπτά φτάνουν και περισσεύουν.

Σουρώνουμε.
Βάζουμε μια κουταλιά ελαιόλαδο στη κατσαρόλα (ή ακόμα καλύτερα σε ένα wok) να κάψει.
Ρίχνουμε τις χυλοπίτες, ανακατεύουμε να λαδωθούν, προσθέτουμε τα περιεχόμενα του μπλέντερ, ξανα-ανακατεύουμε, προσθέτουμε την υπόλοιπη κρέμα γάλακτος και τον "ψημένο" ψιλοκομμένο σολομό, ξανα-μανα-ανακατεύουμε.

Τώρα πια είμαστε έτοιμοι να απολαύσουμε μια μάρβελους γουόντερφουλ εξτραορντιναρι μακαρονάδα λαζάνια με τσουκνίδα και σάλτσα καπνιστού σολομού:

Περισσότερα...

Δυστυχώς επιστρέψαμε...

Η εκδρομή στο Πήλιο τελείωσε. Είναι εκπληκτικό το πόσο γρήγορα "φεύγει" μια βδομάδα, ειδικά όταν περνάς καλά. :-/

Τέλος πάντων. Θα αρχίσουμε σιγά-σιγά τον προγραμματισμό των καλοκαιρινών μας διακοπών ωστε να παραμείνουμε σε ταξιδιωτικό mood.

Από τη Ζαγορά πήραμε ζυμαρικά:

Τα πορτοκαλί είναι με πιπεριές Φλωρίνης (γιαμ).
Τα άσπρα είναι με σκόρδο (γιαμ γιαμ).
Τα πράσινα είναι με τσουκνίδα (γιαμ γιαμ γιαμ).

Καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα τα μαγειρέψουμε όλα μέχρι το τέλος του Ιούνη, οπότε και φεύγουμε για τρεις βδομάδες στην Αμοργό!

8-)



*** Εννοείται πως συστάσεις-προτάσεις-συμβουλές περί Αμοργού, είναι ευπρόσδεκτες και απαιτητές από τους γνωρίζοντες!

Περισσότερα...

Φταίει ο Χατζηπετρής ?

Σαν λίγο παρατημένο να 'ναι το blog...

Λίγο οι εργασίες, λίγο οι εκδρομές, λίγο η βενζινοαπεργία (κι όμως, αυτή φταίει που η νέα κουζίνα ακόμα δεν είναι έτοιμη), τ' άφησα και αρμενίζει χωρίς καινούρια πράγματα.
Θέλει λίγο σουλούπωμα, μερικά καινούρια πιατάκια, αλλά δεν δύναμαι αυτές τις μέρες.
Τι να κάνουμε... shit happens!

Τις πταίει?

*
Τι θα πει δε φταίμε εμείς
τι θα πει πως φταίγαν οι άλλοι
τι θα πει πως φταίνε αυτοί
τι θα πει ρε σεις τι θα πει;
Θα πει πως φταίμε κι εμείς,
φταίτε κι εσείς, ναι, φταίνε κι οι άλλοι.
Φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς,
φταίει κι ο Χατζηπετρής.
Τι θα πει μας τα ‘παν αλλιώς
τι θα πει τα φάγαν οι άλλοι
τι θα πει πως φταίει ο χοντρός;
Φταίει κι ο χοντρός κι ο λιγνός.
*

*Στιχάκια του Λουκιανού, από το "φταίει ο χοντρός"

Λοιπόν.
Μεθαύριο, φεύγουμε για μια βδομάδα στο Πήλιο. Οπως και πέρσι την ίδια εποχή.
Να ξελαμπικάρουμε λίγο.

Χμμ... ίσως και να φταίει το λουλουδικό:

Μέχρι το "άνοιγμα" του ηλίανθου, αυτή η αμαρυλλίδα είναι το μεγαλύτερο λουλουδάκι του μπαξέ μπαλκονιού.


Αντε, πάμε (πάλι) ταξίδι, κι ας περιμένουν τα φαγιά γι αργότερα :-)

Περισσότερα...

Κουζίνα

Η κατασκευή της νέας μας κουζίνας είναι σε καλό δρόμο, σχεδόν τελείωσε δηλαδή. Είναι αυτο που λέγεται "έμεινε η ουρά" - αλλά εμείς για να μην το πούμε, ξεκινήσαμε με την ουρά:


:-)

Οι υπόλοιπες φωτο άμα τη ολοκληρώσει του πρότζεκτ. Μέχρι τότε, φωτο από την τελευταία μας εκδρομούλα εδώ

Περισσότερα...

Συρών

Αυτό πρέπει να 'ναι το γρηγορότερο πράγμα που 'χω μαγειρέψει...(αν υπάρχει βραστό νερό χρειάζονται περίπου 2 λεπτά για να ετοιμαστεί!)

Από τον γυναικείο συνεταιρισμό Κοκκινογείων Δράμας, κατα την τελευταία μας επίσκεψη πήραμε συρών - προνόησαν οι κυρίες και έγραψαν τη συνταγή στη συσκευασία, ωστε να μην ρωτάει ο πάσα εις άσχετος, όπως εμείς, πως μαγειρεύεται...:

Τι εστί όμως συρών;
-Είναι ένα χυλοπιτοειδές πράγμα που θυμίζει κουρκουμπίνια:

Ακολουθώντας τη συνταγή, έριξα το αλατισμένο βραστό νερό - σε λιγότερο από ένα λεπτό είχε μαλακώσει και φαινόταν τέλειο (η πετσέτα μου 'μεινε αμανάτι):

Το περιέχυσα με λάδι και έλιωσα μια σκελίδα σκόρδο που την ανακάτεψα με το γιαούρτι - δεν είχα στραγγιστό ωστε να το αραιώσω όπως λέει η συνταγή, οπότε χρησιμοποίησα το γιαούρτι που έφτιαξε η μάνα μου από τo γάλα της γελάδας της γειτόνισσας :-)

Με τη πρώτη μπουκιά φάνηκε οτι αυτό το πράμα θέλει ανακάτεμα και μπόλικο καπνιστό πιπέρι Πόζαρ. Αλλωστε και εμφανισιακά νομίζω οτι είναι πολύ καλύτερο:

***Ευτυχώς αυτές τις μέρες θα βρίσκομαι κοντά στα Κοκκινόγεια ωστε να πάρω μπόλικο συρών - καλοκαιρινότατο έδεσμα λέμε!

ΥΓ: Αυτό το μαγείρεμα ήτο απρόοπτον. Καλές γιορτές και τα ξαναματαλέμε μετά τη Πρωτομαγιά. Τσίου αγκαίν!

Περισσότερα...

Γκουχ γκουχ...

Πρόσφατα, πριν κανα μήνα, εορτάσαμε τα γενέθλια του ψαριού μας. Το καημένο το ζωντανό ασθενεί βαρέως. Η ηλικία του δεν μας επιτρέπει να είμαστε υπεραισιόδοξοι, αλλά η ελπίδα ως γνωστόν πεθαίνει τελευταία.

Αυτά, ως προς το δυσάρεστον μέρος του post.

Το ευχάριστον μέρος του post είναι πως εδώ και μερικές μέρες, "πήρε μπρος" η κατασκευή της νέας μας κουζίνας (στο"εξοχικό").
Λέω να καταγράψω φωτογραφικά την όλη διαδικασία... δεν ξέρω αν θα το καταφέρω, αλλά στη χειρότερη περίπτωση θα υπάρχουν 2 φωτο - η αρχή και το τέλος :-)

Λόγω της νέας κουζίνας λοιπόν, αλλά και κάποιων εκδρομών που προγραμματίστηκαν, μάλλον θα αργήσω να γράψω κάτι βρώσιμο.
Σιγά την απώλεια θα μου πεις... και θα 'χεις δίκιο! :-)

Εκτός απροόπτου λοιπόν, τα ξαναλέμε λίγο μετά τη πρωτομαγιά!

Τσίου!!!

Περισσότερα...

Τηγανιτά spring rolls καπνιστού σολομού

Εκτός από ορεκτικά, τα springrolls είναι μια καλή περίπτωση φαγώσιμων για πικνικ.
Σχεδόν οτιδήποτε κατεβάσει η κούτρα του καθένα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη γέμιση. Αυτή τη φορά χρησιμοποίησα καπνιστό σολομό, λάχανο, καρότο, κρεμμυδάκι και φρέσκο κόλιανδρο.

Οι δοσολογίες μπορεί να παίζουν ανάλογα με τα γούστα μας. Στα συγκεκριμένα χρησιμοποιήθηκαν 2 φέτες σολομού, 2 κρεμμυδάκια, 2 καρότα, μισό λάχανο και καμμιά εικοσαριά φύλλα κόλιανδρου.
Ψιλοκόβουμε τα πάντα εκτός από τον κόλιανδρο και τα σωτάρουμε ελαφρώς. Τα βγάζουμε απ' το wok και τ' αφήνουμε να κρυώσουν - αν θέλουμε βάζουμε και κάποια σως.


Οταν κρυώσουν ψιλοκόβουμε και τον κόλιανδρο και ξανα-ανακατεύουμε τη γέμιση.

Με αυτή τη ποσότητα γέμισης, μου χρειάστηκαν 12 κρεπάκια ριζάλευρου.
Βάζουμε το φύλλο σε χλιαρό νερό να μαλακώσει, προσθέτουμε μια κουταλιά σούπας γέμιση, τυλίγουμε και διατηρούμε τα ρολλά σε υγρό περιβάλλον, μέσα σε βρεγμένη πετσέτα π.χ.

Τηγανίζουμε σε σουσαμόλαδο η ηλιέλαιο μέχρι να χρυσίσουν και τα βγάζουμε σε χαρτί κουζίνας να φύγει η λαδίλα. Είτε ζεστά είτε κρύα, είναι νόστιμα.

Περισσότερα...

Iceberg, καρότο και ραπανάκι

Αυτή η σαλάτα δεν είναι αποτέλεσμα της φαντασίας του μάγερα, αλλά των διαθέσιμων χορταρικών :-)

Κόβουμε το μαρούλι, απλώνουμε γύρω του φέτες από ραπανάκια και πασπαλίζουμε με καρότο που περάσαμε στο μπλέντερ:

Αλάτι, πιπέρι και λεμόνι σε μικρές ποσότητες έβαλα εγώ, αλλά και λίγο ξύδι δεν θα καθόταν άσχημα, νομίζω...

Περισσότερα...

Σαργός στη σχάρα

Ενα πολύ νόστιμο και ελαφρύ μεν, με πολλά αγκάθια δε, ψάρι: Σαργός η Ζαργός (και ποιος ξέρει πόσα άλλα ονόματα να 'χει...)
Απ' όσο ξέρω είναι ερμαφρόδιτο, γεννιέται δηλαδή άντρακλας και στη πορεία γίνεται κοκκώνα.

Εχω ακούσει να λένε πως σπάρος και σαργός είναι το ίδιο, που μάλλον δεν ισχύει.
Diplodus sargus sargus είναι η"επιστημονική"ονομασία του σαργού, Diplodus annularis του σπάρου, άρα είναι "αδερφάκια". Ανήκουν και τα δύο στην οικογένεια των σπαριδών, όπως και η τσιπούρα, η συναγρίδα, το φαγκρί κλπ. Νόστιμη οικογένεια...

Με τα λόγια όμως δεν χορταίνει κανείς. Ας μαγειρέψουμε.

Πλένουμε, καθαρίζουμε, αλατοπιπερώνουμε τους σαργούς, τους "ρίχνουμε" στη σχάρα και εντός ολίγων λεπτών τρώμε:

Πολύ δύσκολη και πολύπλοκη διαδικασία ε; :-)

*Το λεμόνι είναι προαιρετικό.

Περισσότερα...

Χταπόδι με χυλοπίτες χρωματιστές :-)

Για τις κόκκινες χυλοπίτες με παντζάρι των Κοκκινογείων είχα γράψει πριν λίγες μέρες. Εκτός όμως από κόκκινες, οι κυρίες εκεί φτιάχνουν και πράσινες, με σπανάκι. Να κάνουμε μια διχρωμία; (ρητορική ερώτησις):

Ενα μικρό χταποδάκι γύρω στα 600 γραμμάρια είναι μια χαρά για 2 άτομα. Το βράζουμε λοιπόν σε αλατισμένο νερό για τρία τέταρτα της ώρας, περίπου.

Να ετοιμάσουμε και μια απλή σάλτσα.
Σωτάρουμε ένα ψιλοκομμένο κρεμμύδι και μια-δυο σκελίδες σκόρδο. Προσθέτουμε 400 γραμμάρια αποφλοιωμένα ντοματάκια και χαμηλώνουμε τη φωτιά να σιγοβράζει η σάλτσα. Δεν νομίζω οτι χρειάζονται πολλά μυρωδικά, λόγω του συνδυασμού των 2 τύπων χυλοπιτων. Εκτός από λίγο αλάτι, 3-4 γαρίφαλα φτάνουν.

Οταν βράσει το χταπόδι, το βγάζουμε απ' τη κατσαρόλα, το κόβουμε και ρίχνουμε τα κομμάτια στη σάλτσα.

Στο νερό του χταποδιού βάζουμε τις χυλοπίτες (100 γραμμάρια από κάθε χρώμα) να βράσουν για 3-4 λεπτά, σουρώνουμε, ανακατεύουμε με τη σάλτσα και σερβίρουμε.

Περισσότερα...

Happy birthday, Discus Fish!!!

Και φέτος εορτάζωμεν αυτές τις μέρες τα γενέθλια του κατοικίδιου ψαριού μας:


Είναι λίγο φλου η φετινή, αλλά η φωτογραφία του περσινών γενεθλίων δεν "ξαναβγαίνει" εύκολα... ;-)

Οπως και πέρσι, θα περάσουμε το τριήμερο στο Πόζαρ (οι προμήθειες καπνιστού πιπεριού κλπ., αυτονόητες).
Καλά κούλουμα σε όλους!


Edit, 11 Μάρτη:

Επιστρέψαμε σώοι και αβλαβείς και ευχαριστημένοι.
Μεταξύ άλλων, πεταχτήκαμε μια βόλτα μέχρι το Νυμφαίο. Από τον Αρκτούρο, πήραμε μια χαριτωμένη ποδιά:

Περισσότερες φωτό από την εκδρομούλα, εδώ.

Περισσότερα...

Σπανακοτυρόπιτα

Η σπανακοτυρόπιτα είναι από τα αγαπημένα μου πρωινά.
Θα χρειαστούμε περίπου 1 κιλό σπανάκι, 400 γραμμάρια φέτα, 4 αυγά και 600 γραμμάρια φύλλα (αυτά που παίρνουμε από τον γυναικείο συνεταιρισμό Κοκκινογείων τόσο είναι - 7 φύλλα, 600 γραμμάρια).

Βάζουμε σε μια κατσαρόλα νερό να ζεσταίνεται.
Καθαρίζουμε και πλένουμε καλά τα σπανακόφυλλα. Μόλις αρχίσει να βράζει το νερό, ρίχνουμε στην κατσαρόλα μια κουταλιά αλάτι, βάζουμε τα σπανάκια να μαραθούν (2 - 4 λεπτά είναι αρκετά), τα στραγγίζουμε καλά και τα κόβουμε.

Χτυπάμε τα αυγά (λίγο μοσχοκάρυδο αν υπάρχει καλά θα 'ναι), ψιλοκόβουμε το τυρί και το ρίχνουμε στα αυγά. Ανακατεύουμε και αν θέλουμε βάζουμε και λίγη ρίγανη.

Λαδώνουμε ένα ταψί - μέγεθος ανάλογο των φύλλων. Λαδώνουμε επίσης με πινέλο κάθε φύλλο που στρώνουμε στο ταψί.

* Σήμερα στρώσαμε το σπανακότυρο σε τρεις στρώσεις (2 φύλλα / σπανακότυρο / 2 φύλλα / σπανακότυρο / 1 φύλλο / σπανακότυρο / 2 φύλλα - από κάτω προς τα πάνω), αλλά όποιος "συνδυασμός" βολέυει, είναι καλοδεχούμενος. Αρκεί στον πάτο και στην "κορυφή" να βάλουμε τουλάχιστον 2 φύλλα.

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 200.

Ρίχνουμε αν θέλουμε και λίγο μαύρο σουσάμι σε κάποια στρώση σπανακότυρου η/και πάνω από τη πίτα. Κόβουμε στα 8, ψήνουμε για 45 περίπου λεπτά στην χαμηλή θέση του φούρνου και για άλλη μισή ώρα περίπου στη μεσαία θέση.

Αυτά... :-)

Περισσότερα...

Μπλογκοπαίχνιδο με βιβλία

Βαριέμαι τα διάφορα παιχνιδάκια που σκαρφίζονται οι μπλόγκερς για να περνούν την ώρα τους και δεν συμμετέχω, κάτι που θα μπορούσε να εκληφθεί ως αγένεια, αλλά τεσπα.

Σήμερα θα κάνω μια εξαίρεση. Ο Μπάλος με προσκάλεσε σε ένα παιχνιδάκι με βιβλία. Μόλις τελείωσα το διάβασμα ενός και παραθέτω το ζητούμενο απόσπασμα:

Το πρώτο ερώτημα είναι γιατί να έχουμε στην πρωτεύουσα του κράτους ένα μουσείο που ιδρύθηκε και χρηματοδοτείται με ομοσπονδιακή εντολή.
Η παρουσία του στην Ουάσινγκτον Μολ έρχεται σε ιδιαίτερη αντίθεση με την απουσία μουσείων για εγκλήματα που έγιναν στα πλαίσια της αμερικανικής ιστορίας.
Φανταστείτε πόσο έντονες κατηγορίες θα διατυπώνονταν εδώ, αν η Γερμανία έχτιζε ένα εθνικό μουσείο στο Βερολίνο, όχι για τη ναζιστική γενοκτονία, αλλά για το δουλεμπόριο στην Αμερική, ή για την εξόντωση των αυτοχθόνων της Αμερικής.

Norman Finkelstein, Η βιομηχανία του Ολοκαυτώματος

.......
Τώρα πρέπει να κάνω και προσκλήσεις ε;
Χμμμ... για να δούμε ποιοι είναι σχετικοί με βιβλία...

cook the book,
checkpoint,
Βιβλία και ξερό ψωμί

...ε, βαριέμαι λίγο να ψάχνω και για άλλους... :-)

Οι κανόνες του παιγνίου:

1. Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.
2. Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο).
3. Βρες την 5η περίοδο (=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι…) της σελίδας.
4. Ανάρτησε τις επόμενες 3 περιόδους (δηλ. την 6η, την 7η και την 8η ).
5. Ζήτα από 5 ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.

Περισσότερα...

Αστακός και μακαρόνια

Η εύρεση φρέσκου αστακού σε Μοδιάνο/Καπάνι τον τελευταίο καιρό είναι υπόθεση εξαιρετικά δύσκολη.
Μια που σήμερα μου χαμογέλασε η τύχη και βρήκα, θα μαγειρευτεί πάραυτα.

Να σημειωθεί πως φρέσκος αστακός είναι μόνο ο ζωντανός - καθώς αυτά τα αρθρόποδα μπορούν να ζήσουν και 48 ώρες έξω απ' το νερό.
Με την ευκαιρία είπα να δοκιμάσω πως λειτουργεί το βίντεο στον blogger:

Κάτι ακόμα: Ο θηλυκός αστακός είναι νοστιμότερος απ' τον αρσενικό. Αλλά αν βρίσκουμε αστακό μια φορά το χρόνο, ε..., είναι λίγο υπερβολικό να ψάχνουμε το φύλο του...

Βάζουμε λοιπόν σε μια κατσαρόλα νερό να ζεσταίνεται και παράλληλα ετοιμάζουμε τη σάλτσα για τα μακαρόνια.
Τα μακαρόνια που θα χρησιμοποιήσουμε είναι μεσσαρίτικα :

Μόλις αρχίσει να βράζει το νερό, ρίχνουμε μια κουταλιά αλάτι και τον αστακό (αφού πρώτα τον ξεπλύνουμε - προσοχή μην μας αρπάξει κανα δάχτυλο με τις δαγκάνες του, όχι οτι θα πάθουμε τίποτα σοβαρό, αλλά λίγη προσοχή δεν βλάπτει...)

Μόλις βράσει ο αστακός, τον βγάζουμε απ' τη κατσαρόλα, ξαφρίζουμε και ρίχνουμε στο ίδιο νερό τα μακαρόνια. Από το νερό του αστακού μπορούμε να βάλουμε μια-δυο κουταλιές στη σάλτσα.

Τρίβουμε κεφαλοτύρι, ετοιμάζουμε τα συμπράγκαλα (καρυδοσπάστη ή κάτι άλλο για να σπάμε το κέλυφος), ένα καλό λευκό κρασί (να ξαναδιαφημίσω τον "Αμέθυστο"?) αρκετές χαρτοπετσέτες, βγάζουμε στα γρήγορα μια φωτό για ενθύμιο (μας περιμένει αστακομακαρονάδα, οι φωτογραφίες μας μάραναν...) και πέφτουμε με τα μούτρα στη μάσα.

ΥΓ: Θυμήθηκα τον Χόμερ Σίμπσον, ο οποίος είχε αστακό για κατοικίδιο. Κάποια στιγμή η γυναίκα του τον μαγείρεψε (τον αστακό, όχι τον Χόμερ...) και ο ήρωας μας τον μασουλούσε κλαίγοντας ..."έπρεπε να 'σουν εδώ, σνιφ, αστακέ μου, κλαψ, να δεις τι νόστιμος είσαι... λυγμ..."

Περισσότερα...

Χυλοπίτες με παντζάρι και γιαούρτι

Εκτός από τα φύλλα με τα οποία κάναμε το Σαραγλί, από τον γυναικείο συνεταιρισμό Κοκκινογείων Δράμας πήραμε και χυλοπίτες με παντζάρι:

Θα τις μαγειρέψουμε στα γρήγορα με γιαούρτι.

250γρ. χυλοπίτες είναι ok για 2 άτομα. Θα χρειαστεί ένα λίτρο νερό το οποίο το βάζουμε σε μια κατσαρόλα να ζεσταίνεται.
Μόλις αρχίσει να βράζει το νερό, βάζουμε μισό κουταλάκι αλάτι και τις χυλοπίτες να βράσουν για κανα 5λεπτο. Αν τυχόν δεν τραβήξουν όλο το νερό, σουρώνουμε.

Ψιλοκόβουμε μια-δυο σκελίδες σκόρδο και τις σωτάρουμε στο wok (μια κουταλιά ελαιόλαδο είναι αρκετή). Προσθέτουμε ένα κουταλάκι καπνιστό πιπέρι Πόζαρ (εναλλακτικά πάπρικα), ανακατεύουμε για μισό λεπτό και ρίχνουμε στο wok τις χυλοπίτες και 300 γρ. γιαούρτι, ανακατεύουμε καλά και είμαστε έτοιμοι:

Περισσότερα...

Χαλβάς σιμιγδάλι στο wok :-)

Ας κάνουμε ένα ακόμη χειμωνιάτικο γλυκό τώρα με τα κρύα (έχουμε και τη ζάχαρη Rapadura - βλ. σαραγλί - κάπως πρέπει να τη καταναλώσουμε)!

Για αρχή, κοπανάμε μια χούφτα καρύδια.

Βάζουμε σε μια κατασαρόλα 4 κούπες νερό και 2-3 ξυλαράκια κανέλα να βράσουν.

Βάζουμε στο wok μια κούπα σησαμέλαιο και μολις κάψει προσθέτουμε μια κούπα χοντρό και μια κούπα ψιλό σιμιγδάλι. Ανακατεύουμε συχνά.

Μόλις αρχίσει να βράζει το νερό, ρίχνουμε στη κατσαρόλα μια κούπα ζάχαρη Rapadura, ανακατεύουμε να διαλυθεί καλά, χαμηλώνουμε τη φωτιά και αφήνουμε να σιγοβράζει.

Μόλις το σιμιγδάλι αρχίσει να σκουραίνει, βάζουμε στο wok τα καρύδια και μισό κουταλάκι αλάτι και ανακατεύουμε. Μόλις σκουρήνει καλά, βγάζουμε τα ξυλαράκια κανέλας απ' τη κατσαρόλα και ρίχνουμε σιγά-σιγά το ζαχαρόνερο στο wok ανακατεύοντας συνεχώς μέχρι να πήξει:

Αδειάζουμε σε μια φόρμα (ή όπου αλλού βολεύει), αφήνουμε να κρυώσει και πασπαλίζουμε με κανέλα.

Περισσότερα...

Σαραγλί

Ας γλυκαθούμε λίγο σήμερα, φτιάχνοντας ένα... μεταμοντέρνο σαραγλί.

Πήραμε από τον γυναικείο συνεταιρισμό Κοκκινογείων Δράμας, φύλλα (7 φύλλα διαμέτρου 40 εκατοστών περίπου, λίγο παραπάνω από μισό κιλό, χοντρούτσικα δηλαδή...).

Θα χρειαστούμε για τη γέμιση δύο κούπες καρύδια, μισή κούπα φουντούκια και μισή κούπα σουσάμι. Χτυπάμε στο μπλέντερ καρύδια - φουντούκια, προσθέτουμε το σουσάμι, ενάμισι κουταλάκι κανέλα και δυο κουταλιές ζάχαρη και ανακατεύουμε.
Χρησιμοποίησα ζάχαρη rapadura:

Αυτή φτιάχνεται από φυσικό χυμό ζαχαροκάλαμου, τον οποίο αποξηραίνουν και τεμαχίζουν. Μοιάζει με γκρι χαλίκι στη φωτό, η οποία είναι βέβαια πολύ κοντινή, οι κόκκοι έχουν διάμετρο περίπου μισό χιλιοστό :-)

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180.

Αφού έχουμε 7 φύλλα, χωρίζουμε σε 7 περίπου ίδια κομμάτια τη γέμιση.
Απλώνουμε φύλλο, πασπαλίζουμε όσο το δυνατόν ομοιόμορφα τη γέμιση, ξαναπλώνουμε φύλλο, ξαναπασπαλίζουμε, κλπ κλπ.

Τυλίγουμε σχετικά σφιχτά την κατασκευή μας φτιάχνοντας ρολό και κόβουμε ροδέλες πάχους 2-3 εκατοστών, τις οποίες απλώνουμε σε ταψί - κατά προτίμηση πάνω σε λαδόχαρτο.

Σε ένα μεγάλο μπρίκι ή σε μια μικρή κατσαρόλα βάζουμε μία-μιάμιση κούπα σησαμέλαιο να κάψει. Μόλις ετοιμαστεί το λάδι, περιχύνουμε τις ροδέλες και τις βάζουμε στο φούρνο.

Το σιρόπι θα το κάνουμε πάλι με ζάχαρη rapadura (μια κούπα), νερό (μιάμιση κούπα), 4-5 γαρίφαλα και 1-2 ξυλάκια κανέλα. Προσοχή γιατί μόλις αρχίσει ο βρασμός φουσκώνει και αφρίζει η ζάχαρη! Αφήνουμε να "ξεθυμάνει" (να βράσει δηλαδή για κανα λεπτό), προσθέτουμε τον χυμό μισού λεμονιού και βγάζουμε το μπρίκι ή τη κατσαρόλα να κρυώνει.

Το σαραγλί το αφήνουμε για μισή ώρα στους 180 και μετά για 50 περίπου λεπτά στους 150.
Βγάζουμε απ' το φούρνο και περιχύνουμε αμέσως με το σιρόπι. Σε 2-3 ώρες το σαραγλί είναι έτοιμο προς βρώσιν:


Να σημειώσω πως με αυτές τις αναλογίες το σαραγλί δεν είναι πολύ γλυκό, ούτε πολύ σιροπιαστό (ας πούμε πως είναι "διαίτης"...).
Για να γίνει "γλυκό-γλυκό", διπλασιάστε τη ζάχαρη στη γέμιση και στο σιρόπι, στο οποίο θα βάλετε 2 (αντί για μιάμιση) κούπες νερό.

Περισσότερα...