Δειπνοσοφίσματα

Αν δεν με απατά η μνήμη μου, αγριογούρουνο δεν έχω ξαναματαφάει. Οπότε η προσφορά 2 κιλών κυνηγιού (και ουχί φάρμας) είναι μια ευκαιρία για δοκιμή.

Μετά από ψάξιμο συνταγών και αφού αποκλείστηκαν περίεργες πρακτικές (όπως πχ το μαρινάρισμα με σωταρισμένα λαχανικά...), ξεκίνησε το διήμερο προετοιμασίας/μαγειρέματος.

Το μαρινάρισμα κρίνεται απαραίτητο. Σ' ένα μεγαλούτσικο σκεύος λοιπόν, βάζουμε τα κομμένα κομμάτια του κρέατος.

Για τη μαρινάδα κόβουμε 1 κρεμμύδι, 4-5 φρέσκα κρεμμυδάκια, 3-4 σκελίδες σκόρδο, ένα κεφάλι σέλινο, 2 καρότα, 2 κόκκινες και 2 πράσινες πιπεριές.
Τα βάζουμε όλα στο σκεύος με το κρέας, προσθέτουμε 3-4 φύλλα δάφνης, 3-4 κλωνάρια δενδρολίβανο, το χυμό ενός λεμονιού, 3-4 κλωνάρια θυμάρι και σχεδόν ένα φλιτζάνι ελαιόλαδο.
Ανακατεύουμε καλά και βάζουμε όσο κόκκινο κρασί χρειάζεται ωστε να σκεπαστούν τα πάντα.

Αφήνουμε στο ψυγείο για ένα 24ωρο τουλάχιστον.


Καναδυό ώρες πριν την έναρξη του μαγειρέματος, βγάζουμε το έργο μας απ' το ψυγείο να έρθει σε θερμοκρασία περιβάλλοντος. Κατόπιν, αφήνουμε για λίγο να στραγγίξουν σε διαφορετικά σκεύη το κρέας (που θα πρέπει να το απαλλάξουμε από ότι έχει μείνει κολλημένο πάνω στα κομμάτια) και τα χορταρικά.

Αλατοπιπεροριγανώνουμε το κρέας και το σωτάρουμε στο wok. Απλώνουμε τα κρεατοκόμματα σε ελαφρώς λαδωμένο βαθύ ταψί.
*Γιατί ταψί; Γιατί δεν έχουμε γάστρα :-(

Καθαρίζουμε το wok από τα υπολλείματα και σωτάρουμε τα χορταρικά. Τα βάζουμε και αυτά στο ταψί, ανακατεύουμε και περιχύνουμε με τη μισή περίπου μαρινάδα. Σκεπάζουμε το ταψί και το βάζουμε σε προθερμασμένο στους 200 φούρνο για τρεις ώρες (και κάτι ψιλά).

Η αρχική ιδέα ήταν να μαγειρευτεί με πατάτες, οι οποίες θα έμπαιναν στο ταψί στη μέση του μαγειρέματος. Δεν χωρούσαν όμως (οι πατάτες), οπότε στη μιάμιση ώρα μετά την έναρξη του ψησίματος έγινε μόνο έλεγχος αν χρειαζόταν και άλλα υγρά (μαρινάδα δλδ) - που δεν χρειαζόταν.

Την υπόλοιπη μαρινάδα, είπα να την βράσω με λίγο αλευρι κλπ για γίνει κάτι σαν σως, το αποτέλεσμα ήταν παταγώδης αποτυχία, οπότε δεν χρειάζεται να αναφερθώ περισσότερο :-)

Μια που οι πατάτες δεν μας κάθησαν, ανετέθη στην αξιαγάπητη σύζυγο να βράσει όρυζα.

Τελικά το πιάτο εσερβιρίσθη και ήτο καλόν: