Τα ψάρια, εκτός των άλλων ενδιαφερόντων χαρακτηριστικών τους,μπορούν να καταναλωθούν ωμά (sushi λέμε... μμμμ...) ή "ψημένα" σε κάτι όξινο, όπως π.χ. ο χυμός του λεμονιού, κάτι που θα κάνουμε σήμερα.
Παίρνουμε 2 φιλέτα (ευκολότερη προετοιμασία) η 2 φέτες (κάπως δυσκολότερη).
Ξεπλένουμε, αφαιρούμε το δέρμα και κόβουμε σε φέτες πάχους 1cm περίπου - αν είμαστε μάγκες και μπορούμε να τις κόψουμε πιο λεπτές, ακόμα καλύτερα! Αφαιρούμε όσο περισσότερα αγκάθια/κόκκαλα είναι δυνατόν (γι αυτό συμφέρουν τα φιλέτα...).
Αλατοπιπερώνουμε ελαφρώς, πασπαλίζουμε με ψιλοκομμένο άνηθο και τα βάζουμε σ' ένα μπολ με λίγο ελαιόλαδο και το χυμό 2 λεμονιών - ή όσο χρειαστεί για να σκεπαστούν - και τ' αφήνουμε στο ψυγείο για κανα μισάωρο αν είναι ένα εκατοστό σε πάχος, κανα 20λεπτο αν είναι μισό εκατοστό κοκ.
Βράζουμε ανάλογη ποσότητα ρυζιού (basmati) με σαφράν, απλώνουμε το ζεστό ρύζι στο πιάτο, πάνω του τις κρύες φέτες του σολομού, φρεσκοτριμμένο πιπέρι και περιμένουμε 1-2 λεπτά να "ανταλλάξουν απόψεις" το ρύζι και ο σολομός:
Μια που περιμένουμε, δε βγάζουμε και μια δεύτερη φωτο?
Edit, 22/4/09:
Ο εν Λονδίνω φίλτατος Χάρης, έφτιαξε τον σολομό και τον εφωτογράφησε ματς μπέττερ λέμε:
Εδώ η φωτο στο flickr.
Saturday, March 21, 2009
Σολομός λεμονοψημένος
4 comments:
Για να επιχειρήσω κάτι τέτοιο θα πρέπει να είμαι απόλυτα σίγουρος πως το ψάρι είναι πάρα πολύ φρέσκο.
Δυστυχώς με τον σολωμό δεν είμαι. Αυτός είναι ο μοναδικός λόγος που το φοβάμαι.
Αντίθετα το έχω δοκιμάσει με πάρα πολλά ψάρια. Θέλουν όμως καλό φιλετάρισμα πρώτα. Τελευταία φορά το έκανα με μπαρμπούνια και βγήκαν εξαιρετικά.
Εγώ τα βάζω πρώτα σε λεμόνι και άνηθο και μετά προσθέτω το λάδι και τα αφήνω άλλη τόση ώρα.
Τώρα μια ερωτησούλα (μιας και τα φιλέτα μπαρμπουνιού όπως καταλαβαίνεις είναι ιδιαίτερα λεπτά). Ο χρόνος που αναφέρεις φτάνει όντως; Αν τα αφήσουμε πιο πολύ για σιγουριά;
Η φρεσκάδα είναι προαπαιτούμενο σε οποιοδήποτε ψάρι, όχι μόνο σε αυτό που θα καταναλωθεί "ωμό". Οι σολομοί καταψύχονται από τους... βίκινγκς που τους ψαρεύουν και μας έρχονται εδώ.
Για κάποιους λόγους, εμπιστεύομαι περισσότερο τη ψαριά (και κυρίως τις μετέπειτα ενέργειες) των Σκανδιναβών από τη ψαριά (και κυρίως τις μετέπειτα ενέργειες) των μεσογειακών. Ισως κάνω λάθος - ας πρόσεχα, χε χε.
Τώρα, το πόση ώρα θα μείνουν στο λεμόνι... είναι ένα ζήτημα. Οι σχιστομάτηδες τα τρώνε όπως βγαίνουν από τη θάλασσα - εμείς πως τρώμε τα κυδώνια; λίγες σταγόνες και "σλουρπ" σε δευτερόλεπτα;
Ποια ακριβώς σιγουριά μας προσφέρει η περισσότερη παραμονή στο λεμόνι άραγε;
Νομίζω οτι φτάνει και περισσεύει ο χρόνος - και το ότι παραμένω ζωντανός και γράφω, ε, είναι ας πούμε μια απόδειξη... :-)))))
Προσπαθησα να αφήσω σχόλιο ακι πριν λίγες μέρες αλλά δεν ήθελε ο μπλογκερ.
Τρέχουν τα σάλια μου και μόνο που τον βλέπω. Περνάει καλά μέσα το λεμόνι; Πολύ νόστιμος δείχνει!
Κι εγώ φοβάμαι τα μικρόβια αλλά δε με έχει εμποδίσει αυτό σε τέτοιου είδους "κατασκευές". Το σολωμό ψημένο στο λεμόνι τον έχω φάει πάρα πολλές φορές, ακόμα και με άλλο τρόπο (ψημένο με αλάτι και αλκοόλ), είτε τελείως σούσι και δεν έχω πάθει κάτι (ακόμα!) :p
Post a Comment