Χταπόδι ξυδάτο

Δε ουλτιμεϊτ ορεκτικό.
Τελεία και παύλα: .-

Για να φτιάξουμε το τελειότερο έδεσμα ever, δεν χρειάζονται "μαγικά και κόλπα".
Ενα (ή δύο ή τρία κλπ) χταπόδι(α) φτάνουν!

Λοιπόν.
Παίρνουμε ένα (και δύο και τρία και τέσσερα - σαν τα παιδιά του Πειραιά) χταπόδι(α).
Τα καθαρίζουμε (αν δεν τα 'χει καθαρίσει ο ιχθυοπώλας μας).

Βάζουμε σε μια κατσαρόλα ικανού μεγέθους, ικανή ποσότητα νερού (εδώ είναι το μόνο κόλπο... πως να βρεις την ικανότητα... χεχ...)
Μόλις αρχίσει να βράζει το ύδωρ στη κατσαρόλα, βάζουμε κάποια ποσότητα αλατιού (μια κουταλιά ανά λίτρο νερού είναι ένα καλό deal...) και το(τα) χταπόδι(α) να βράσουν για κανα μισάωρο (ή λιγότερο, ή παραπάνω, εξαρτάται από τα γούστα μας).

Οσο βράζουν, ετοιμάζουμε το λαδοξυδόπραγμα που θα τα βάλουμε: Ελαιόλαδο, ξύδι από σταφύλια (μια καλή ανάμιξη είναι 1:1), 2-3 φύλλα δάφνη, μερικούς κόκκους πιπεριού, 1-2 ψιλοκομμένες/κοπανισμένες σκελίδες σκόρδο και όποια άλλα μυρωδικά μας αρέσουν (με μέτρο όμως οκ;).

Σουρώνουμε το/τα χταπόδι(α), περιμένουμε να κρυώσουν τόσο ωστε να μπορούμε να τα χειριστούμε, κόβουμε και πετάμε τις σακούλες, κόβουμετα πόδια στη μέση αν χρειαστεί και τα βυθίζουμε στο λαδοξυδόπραγμα που φτιάξαμε.

Καταναλώνονται μετά από 24 ώρες, αφού πρώτα πασπαλιστούν με ρίγανη:

Περισσότερα...

H βαρβάρα της συζύγου :-)

Ξεπλένουμε το σιτάρι (300γρ.). Αν βρείτε την αιγυπτιακή ποικιλία καμούτ, προτιμήστε την.
Το μουλιάζουμε το βράδυ σε 4-5 ποτήρια νερό.

Το βράζουμε το πρωί στο νερό του για 2-3 ώρες σε χαμηλή φωτιά μεχρι να ανθίσει-να σκάσουν τα σπυριά μαζί με ενα ξυλαράκι κανέλα και 4-5 γαρύφαλα.
Εχουμε έτοιμο ζεστό νερό αν χρειαστει να προσθεσουμε.

Προσθέτουμε στην κατσαρόλα μετα απο 1-1 ½ ώρα 2-3 χούφτες σταφίδες και 3-4 χούφτες κοπανισμένα καρύδια μαζί με 2 κουταλιες σούπας σουσάμι άσπρο και μαύρο.

Λίγη ώρα πριν την κατεβάσουμε διαλύουμε σε μισό ποτήρι κρύο νερό μια γεμάτη κουταλιά σούπας νισεστέ και το ριχνουμε να παρει μια βράση για να χυλώσει το ζουμί.


Ζάχαρη προσθέτει ο καθένας στο πιάτο του μαζί με τριμμένη κανέλα.

Περισσότερα...

Καλκάνι στο χαρτί

1300 γραμμάρια. Οσο χρειάζεται για ένα καλό μεσημεριανό 2 ατόμων, το καλκάνι που έτυχε σήμερα στο δρόμο μου...
Ας το περιποιηθούμε δεόντως.

Παίρνουμε ένα ταψί που να χωράει το ψάρι. Κόβουμε χαρτί κουζίνας 2 φορές την επιφάνεια του ταψιού.
Ψιλοκόβουμε μια πιπεριά και 2-3 σκελίδες σκόρδο. Κόβουμε σε λεπτές φέτες ένα λεμόνι και φτιάχνουμε ένα στρώμα λίγο μικρότερο από το σώμα του καλκανιού - κάπως έτσι:


Βάζουμε ένα μεγάλο τηγάνι να κάψει και τον φούρνο να προθερμαίνεται στους 200.
Αφού καθαρίσουμε και ξεπλύνουμε το ψάρι(η δυσκολότερη φάση...), αλατοπιπερώνουμε την ανοιχτόχρωμη πλευρά του.

Βάζουμε μια κουταλιά ελαιόλαδο στο καφτό τηγάνι και τσιτσιρίζουμε για κάτι λιγότερο από ένα λεπτό την ανοιχτόχρωμη πλευρά του καλκανιού. Ξαπλώνουμε το ψάρι με την σκουρόχρωμη πλευρά να ακουμπάει το λεμονοπιπεροσκορδόστρωμα και περιχύνουμε όσο λάδι έχει μείνει στο τηγάνι:


Τυλίγουμε το ψάρι με το χαρτί, κλείνουμε καλά τα πλαϊνά, το βάζουμε στο φούρνο, χαμηλώνουμε στους 150 βαθμούς και τ' αφήνουμε για κανα δεκαπεντάλεπτο.

Στίβουμε ένα λεμόνι, προσθέτουμε αντίστοιχη ποσότητα ελαιόλαδου και ένα κουταλάκι μουστάρδα και ανακατεύουμε καλά. Περιχύνουμε με το κατασκεύασμα μας το ψάρι μόλις το βγάλουμε από το φούρνο, αλατοπιπεροριγανώνουμε και το σερβίρουμε στο χαρτί του:

Περισσότερα...

Πατάτες γιαχνί

Να λαδωθεί λίγο τ' αντεράκι μας...

Καθαρίζουμε, πλένουμε και κόβουμε σε σχετικά μεγάλα κομμάτια 700-800 γρ. πατάτες.
Ψιλοκόβουμε ένα-δυο κρεμμύδια και μια σκελίδα σκόρδο.
Κόβουμε σε ροδέλες μία πράσινη και μία κόκκινη πιπεριά (αφού πρώτα με ταχυδακτυλουργικές κινήσεις αφαιρέσουμε τους σπόρους).

Σωτάρουμε σε μισό φλιτζάνι ελαιόλαδο κρεμμύδια, πιπεριές και σκόρδα.
Προσθέτουμε 2-3 φύλλα δάφνη, λίγο μπαχάρι και 400 γρ. αποφλοιωμένα ντοματάκια.

Μόλις αρχίσει να κοχλάζει, βάζουμε μισό φλιτζάνι νερό, τις πατάτες, λίγο αλατοπίπερο και ανακατεύουμε.

Οταν ξαναρχίσει να κοχλάζει, χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία και τ' αφήνουμε ανενόχλητο να σιγοβράσει για καμμιά 45αριά λεπτά (κλειστό το καπάκι της κατσαρόλας).

Αφήνουμε (εκτός ματιού) άλλο ένα δεκάλεπτο με ανοιχτό καπάκι να κρυώσει λίγο (και να βγάλουμε και καμμιά φωτο...):


και σερβίρουμε :-)

Περισσότερα...

Κυδώνια με τεντούρα

Ενα χειμωνιάτικο επιδόρπιο:

Κόβουμε το κυδώνι στα τέσσερα, το καθαρίζουμε, καρφώνουμε σε κάθε κομμάτι 1-2 γαρύφαλα, πασπαλίζουμε με μαύρη ζάχαρη και κανέλα.
Περιχύνουμε με τεντούρα και ψήνουμε για μερικά λεπτά.

Περισσότερα...

Μανιτάρια φρικασέ

Εχω πήξει στις δουλειές και έχω παρατήσει το βλογ - είναι ηλίου φαεινότερον.

Και ω! της συμπτώσεως... σήμερα "μπαίνω" να βάλω συνταγή και βλέπω το σχόλιο της κ. Δήμητρας Βέργου για τα μανιτάρια!!!

Αγαπητή Δήμητρα (έχεις το όνομα της μητέρας μου, παρεπιμπτόντως...) τα μανιτάρια τα τρώω μετά μανίας.... αρκεί να τα έχουν μαγειρέψει άλλοι (χι χι).

Σίγουρα έχω γράψει 2-3 συνταγές - δεν έχω τον χρόνο να ψάξω, τώρα - και να μια ακόμη:

Αντικαθιστώντας το κρέας με τα μανιτάρια σε ένα φρικασέ, έχουμε όλα τα καλά του κρέατος (γεύση, άρωμα κλπ) χωρίς τα αρνητικά του (χοληστερίνες, τριγλυκερίδια και άλλα οξαποδώ...).

Παίρνουμε λοιπόν μερικά πλευρώτους, τα σωτάρουμε ελαφρώς, προσθέτουμε μαρούλια, αυγολέμονο και ιδού:

Περισσότερα...

Χυλοπίτες με σπανάκι και σάλτσα τόνου

Οι χρωματιστές χυλοπίτες φτιάχνονται με προσθήκη διαφόρων χορταρικών κατά το ζύμωμά τους και τους προσδίδουν χρώμα, αλλά και ιδιαίτερη γεύση.
Οι πράσινες που θα μαγειρέψουμε σήμερα είναι με σπανάκι.

Για να γίνει δίχρωμο το πιάτο, θα κάνουμε και μια κόκκινη σάλτσα: σωτάρουμε ψιλοκομμένο κρεμμύδι και σκόρδο, προσθέτουμε πολτοποιημένη ντομάτα, μια κονσέρβα τόνου και τ' αφήνουμε να σιγοβράζουν. Προς το τέλος, προσθέτουμε και ένα σφηνάκι ρούμι...

Βράζουμε σε αλατισμένο νερό τις χυλοπίτες και σερβίρουμε με μπόλικο φρεσκοτριμμένο πιπέρι:

Περισσότερα...

Καλαμάρια τηγανιτά

Το τηγάνισμα καλαμαριών λερώνει τη κουζίνα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, αλλά νομίζω πως το αποτέλεσμα αξίζει.

Αφού πλενοκαθαρίσουμε τα καλαμάρια, τα κόβουμε σε ροδέλες και τα βάζουμε στο ψυγείο να περιμένουν τη μοίρα τους.

Κάνουμε μια τηγανιά πατάτες για συνοδεία και παράλληλα ετοιμάζουμε το κουρκούτι στο οποίο θα μπανιαριστούν οι ροδέλες: Αλεύρι dinkel και μπίρα, αλάτι και (λίγο) πιπέρι. 330ml μπίρα είναι αρκετή για 600-700 γρ. κλαμάρια.

Βγάζουμε τις ροδέλες μας από το ψυγείο, τις βάζουμε στο κουρκούτι, τις βγάζουμε από το κουρκούτι, τις βάζουμε στο τηγάνι, τις βγάζουμε από το τηγάνι, τις βάζουμε σε χαρτί κουζίνας.

Ολο αυτό το μπες-βγες γίνεται με καλή διάθεση, μη δίνοντας σημασία στη κατάσταση που δημιουργείται στην επιφάνεια εργασίας. Με αυτήν θα ασχοληθούμε μετά το φαγητό.

Το τηγάνισμα θέλει δυνατή φωτιά, πολύ λάδι και λίγο χρόνο.

Σερβίρουμε χωρίς λεμόνι:

Περισσότερα...

Λαβράκι στο φούρνο

Σήμερα πιάσαμε λαβράκι.

Δεν ξέρω γατί, αλλά από πολλούς θεωρείται ο βασιλιάς των ψαριών (πως άλλωστε "βγήκε" η προηγούμενη έκφραση...).
Οκ, πολύ νόστιμο ψάρι, αλλά υπάρχουν και (λίγα είναι η αλήθεια) νοστιμότερα.

Οπως συνήθως συμβαίνει με τα ψάρια, δεν χρειάζονται πολλά "συνοδευτικά" ή "εξεζητημένοι" τρόποι μαγειρέματος. Συνεπώς, πάμε στο μπαλκόνι και βλέπουμε ποια μυρωδικά "φωνάζουν" οτι είναι φτιαγμένα για λαβράκι: δενδρολίβανο, βασιλικός και λεμονοθύμαρο.

Καθαρίζουμε καλά τα ψάρια μας, δύο τον αριθμό, και βάζουμε στην κοιλιά του καθενός 2 κλωνάρια δενδρολίβανο, τρία φύλλα βασιλικού και περίπου πέντε φυλλαράκια λεμονοθύμαρο.

Λαδώνουμε, αλατοπιπερώνουμε και ριγανώνουμε (χμ...) τα ψάρια.
Τα τυλίγουμε καλά σε χαρτί και τα ψήνουμε στους 200 για μισή ώρα περίπου (400-450 γραμμάρια το κάθε ψάρι, αν είναι μεγαλύτερα θα χρειαστεί περισσότερη ώρα, αν είναι μικρότερα, προφανώς λιγότερη).

Μπορούμε να σερβίρουμε όπως είναι στο χαρτί τους, αλλά για αποφυγή ατυχημάτων (φάγωμα χαρτιού, δλδ) ίσως είναι καλύτερο να τα βγάλουμε:

Περισσότερα...

Η νέα κουζίνα (επιτέλους...)

Εδώ και κάτι μήνες, λίγο μετά το Πάσχα, άρχισε η κατασκευή της κουζίνας του "εξοχικού". Μετά κόπων και βασάνων, ολοκληρώθηκε πριν λίγες μέρες (ουφ).

Λοιπόν, είχα γράψει τότε πως η διαδικασία ξεκίνησε με την ουρά, για να μη λέμε "φάγαμε τον γάιδαρο κι έμεινε η ουρά" - αλλά και πάλι μας την έκανε τη δουλειά η τύχη και χρειάστηκαν τρεις μήνες (και βάλε...):


Η μοναξιά της ουράς στον κρύο τοίχο...:


Η ουρά ανήκει σε ένα σαμιαμίδι (οικόσιτο ερπετό που υποτίθεται οτι φέρνει καλή τύχη κλπ κλπ). Βέβαια, λόγω μεγέθους - 3 μέτρα και κάτι ψιλά είναι το μήκος του - φέρνει περισσότερο προς κροκόδειλο...
Και επειδή είναι ψυχρόαιμο ζώο, χρειάστηκε ένας ήλιος (αχνοφαίνεται δεξιά) για να το ζεσταίνει:


Εδώ ο ήλιος φαίνεται καλύτερα:


Τα ντουλάπια μισοτοποθετημένα:


Μισοφτιαγμένο το έργο, περιμένει τον πάγκο που άργησε κάπως...:


...Και επιτέλους έτοιμο:

Περισσότερα...