Monday, June 18, 2007

Κολιοί ριγανάτοι στη σχάρα

Ψάρι και σχάρα.
Νομίζω οτι είναι δύο απο τις λέξεις που δίνουν νόημα στη λέξη "καλοκαίρι".

Σήμερα θα ψήσουμε κολιούς. Και το σημερινό φαγητό, εντάσσεται στα "γρήγορα και διαιτητικά" των τελευταίων ημερών - το ξανάγραψα πριν, στα μελανούρια, ο χρόνος γαρ λίγος...

Οι κολιοί είναι από τα λιπαρά ψάρια (αυτά με τα ω3 που θεωρούνται "καλά"). Για να τους κάνουμε ντιπ ριγανάτους όμως, θα θυσιάσουμε μερικά από αυτά τα ω3-λιπαρα, πράγμα που θα τους κάνει και πιο "ελαφριούς".

Αφού τους καθαρίσουμε και τους ανοίξουμε σαν ψωμί για σάντουιτς, θα αφαιρέσουμε το ψαροκόκκαλο (μια όχι και τόσο δύσκολη, όσο ακούγεται, διαδικασία), θα απλώσουμε αρκετή ρίγανη και λίγο αλάτι και θα τους ξανακλείσουμε. Με τέτοιου είδους φιλετάρισμα πετυχαίνουμε 2 πράγματα: (α) Αφαιρούνται (στάζουν) περισσότερα λιπαρά από το ψάρι, και (β) όταν το τρώμε δεν χρειάζονται "ταχυδακτυλουργικά" για να αφαιρέσουμε το ψαροκόκκαλο.
Είναι βέβαια και ένας τρόπος να καταλάβουμε τη φρεσκάδα του ψαριού. Όσο πιο δύσκολα αφαιρείται η σπονδυλική στήλη, τόσο πιο φρέσκο είναι το ψάρι. Αν το ψαροκόκκαλο βγαίνει από τη σάρκα "από μόνο του", το ψάρι είναι μπαγιάτικο και θα πρέπει να... "λάβουμε τα μέτρα μας".
Αλατοπιπερώνουμε τα ψάρια και τα αφήνουμε να περιμένουν.

Ετοιμάζουμε τη σχάρα (όπερ σημαίνει, άναμα και ελαφρύ λάδωμα).
Ψήνουμε (ανάλογα με το πάχος του ψαριού, τη ψησταριά, τον αέρα που φυσάει κλπ κλπ) 3-5 λεπτά από κάθε πλευρά... και τρώμε.

Επειδή υπήρχε χώρος στη σχάρα, έβαλα να ψηθούν και τα κρεμμύδια που φαίνονται στο πιάτο. Θα μπορούσε να είναι στη θέση των κρεμμυδιών όποιο λαχανικό τραβάει η όρεξή μας - ή και κανένα.

5 comments:

Anonymous said...

κοίτα τώρα ένα πράγμα...να έχω μεγαλώσει δίπλα στη θαλασσα και να αντιπαθώ το ψάρι...

Κωστας said...

Αμάν βρε!
Οκ, το να μην τρελαίνεσαι με τη ψαροφαγία, το καταλαβαίνω. Και γω μεγάλωσα σε βουνό και δεν πολυτρώω κρέας, αλλά δεν το αντιπαθώ κιόλας...

Ξέρω και άλλους παραθαλάσσιους που δεν τους αρέσει το ψάρι. Μήπως αυτές οι προτιμήσεις εξηγούνται με τη ρήση "το ξένο είναι πιο γλυκό"; :-)
Εγώ ο βουνίσιος θέλω ψάρι, οι θαλασσινοί θέλουν κρέας κλπ κλπ
Ξενομανία! :-) :-) :-)

Anonymous said...

από ποιά...ραχούλα είσαι; :)
εγώ Πελοποννήσια και μαλιστα από εκεί που ...ξέρουμε από καλό λάδι...χε χε....Κυπαρισσία Μεσσηνίας...έχεις βρεθεί στα μέρη μας;

Κωστας said...

Α, γεννήθηκα στην άλλη άκρη της Ελλάδας, στη Δράμα.
Μεγάλωσα βέβαια σε κάτι γερμανικά βουνά, στο Dortmund, αλλά και το Φαλακρό όρος, καλό βουνό είναι :-)

Οχι, δεν κατέβηκα ακόμα στη Πελοπόννησο. Χμμμ.. είναι το μοναδικό γεωγραφικό διαμέρισμα της Ελλάδας που δεν πήγα. Μέχρι πέρσι ήταν και τα Ιόνια νησιά, αλλά πέρασα τις διακοπές μου στη Λευκάδα, οπότε βγήκαν από τον κατάλογο.

Anonymous said...

Η Πελοπόννησος είναι πολύ όμορφη...ένα μεγάλο...νησί που έχει απ'όλα...το πιο αγαπημένο μου μέρος η Μανη...
Στη Δράμα έχω βρεθεί πριν κάτι χρόνια και μου έκανε εντύπωση γιατί δεν ήταν καθόλου...ένα δράμα :)...θυμάμαι ένα πολύ όμορφο πάρκο...