Wednesday, August 26, 2009

Πατάτες γιαχνί με βραχώδη θαλασσινά :-)

Μια καλή ιδέα όταν βρισκόμαστε σε διακοπές, είναι να μαγειρέψουμε με υλικά του τόπου που μας φιλοξενεί.
Εμείς είχαμε πάρει μαζί μας μερικές πατάτες που ήταν κρίμα να μείνουν πίσω και ίσως να χαλάσουν, οπότε η ιδέα που κατέβασε το έτερον ολόκληρον ήταν να κάνουμε κάτι σαν πατάτες γιαχνί με χλωρίδα και πανίδα του νησιού.

Κολοκύθι, ντομάτες, κρεμμύδι και σκόρδο ήταν οι εύκολες προμήθειες. Θα μπορούσαμε να τ' αφήσουμε έτσι, αλλά ήταν κρίμα να μη χρησιμοποιηθούν κανα-δυο "περίεργα" υλικά. Ετσι λοιπόν, ξαμοληθήκαμε να μαζέψουμε κρίταμα και γαστερόποδα.

Η συλλογή κρίταμου είναι εύκολη. Ψάχνουμε μια βραχώδη ακτή, όσο πιο απομακρυσμένη από τον άνθρωπο τόσο καλύτερα.
Τα γαστερόποδα είναι λίγο μπελάς. Τα θαλάσσια σαλιγκάρια τα μαζεύεις σχετικά εύκολα, αλλά τραβάς ζόρι μετά στο μαγείρεμα. Τις πεταλίδες ζορίζεσαι να τις μαζέψεις, αλλά μετά είναι εύκολα τα πράγματα.
Αφού τελειώσει το βάσανο της συλλογής (ειδικά αν έχει κύμα όπως όταν τα μαζεύαμε εμείς...), πάμε χαρούμενοι στο ενοικιαζόμενο και οπλιζόμαστε με υπομονή.

Σε ένα μικρό κατσαρολάκι βάζουμε νερό. Μόλις αρχίσει να κοχλάζει, ρίχνουμε σαλιγκάρια και πεταλίδες να βράσουν για κανα πεντάλεπτο. Κλείνουμε το μάτι (και στη σύζυγο, αλλά και της κουζίνας...), βγάζουμε από το κατσαρολάκι τα γαστερόποδα και βάζουμε στο ίδιο βραστό νερό τα κρίταμα (τα οποία τα 'χουμε ξεπλύνει καλά) για μερικά δευτερόλεπτα. Σουρώνουμε (τα κρίταμα). Αφήνουμε να κρυώσουν τα σαλιγκάρια και οι πεταλίδες - τα κρίταμα ούτως ή άλλως θα ξεπαγιάσουν μέχρι να καθαριστούν τα μαλάκια μας...

Κατά τη διαδικασία του βρασμού οι πεταλίδες ξεκολλάνε από το κοχύλι τους. Τα σαλιγκάρια όμως όχι. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο καθαρισμός των πεταλίδων να είναι εύκολος, αλλά των σαλιγκαριών μανίκι (αυτό το ξανάγραψα νομίζω...).

Διαδικασίες καθαρισμού:

Τις πεταλίδες τις βάζουμε "όρθιες" μεταξύ δείκτη και μέσου και με το νύχι του αντίχειρα αφαιρούμε τα "εντόσθια" (επίδειξη υψηλής τεχνικής...χεχε..). Ξεπλένουμε αυτό που απομένει, έτοιμο.

Για τα σαλιγκάρια θα χρειαστούμε μερικές οδοντογλυφίδες. Βγάζοντας το μαλάκιο από το κέλυφος (όπως όταν τρώμε χοχλιούς), φροντίζουμε να απομακρύνουμε το "κλείστρο" του σαλιγκαριού, ένα πορτοκαλί πράγμα σαν λέπι:


Κατά 99% τα εντόσθια του σαλιγκαριού μένουν μέσα στο κέλυφος όταν τραβάμε το πόδι του με την οδοντογλυφίδα, αλλά εάν τυχόν βγούν, τα αφαιρούμε "χειροκίνητα".

Ξεπλένουμε καλά όλα τα σαλιγκάρια μας και τ' αφήνουμε να περιμένουν μαζί με τις πεταλίδες:


Σωτάρουμε κρεμμύδι-σκόρδο-κρίταμα. Προσθέτουμε σαλιγκάρια-πεταλίδες και μετά από λίγο πολτοποιημένη ντομάτα, πατάτες και κολοκύθια. Αφήνουμε να βράσουν κανα μισάωρο και επιτέλους τρώμε:

3 comments:

Gianni said...

Φοβερή έμπνευση! Τι θα άλλαζα; Απλά την ποσότητα των πεταλίδων. Θα κρατούσα τις μισές να τις τρώω ωμές σαν τσιπουρομεζέ όση ώρα θα ετοιμαζόταν το φαγητό!
Να πω καλό χειμώνα ή έχει και άλλη εξόρμηση;

Anonymous said...

Ωραία ιδέα! Και με μύδια θα ήταν, λοιπόν, ωραίες οι πατάτες γιαχνί, αλλά και με λουκάνικα χωριάτικα!

Κωστας said...

@Gianni: Μάλλον τέλος οι εξορμήσεις, δυστυχως...

@Anonymous: Περί ορέξεως κολοκυθοπια, ως γνωστον. Δεν τρελλαίνομαι ούτε για μύδια, ούτε για λουκάνικα - φαντάζομαι όμως ότι και έτσι καλές θα ήταν οι πατάτες για τους μυδολουκανικοθαυμαστές :-)