Tuesday, February 26, 2008

Μπλογκοπαίχνιδο με βιβλία

Βαριέμαι τα διάφορα παιχνιδάκια που σκαρφίζονται οι μπλόγκερς για να περνούν την ώρα τους και δεν συμμετέχω, κάτι που θα μπορούσε να εκληφθεί ως αγένεια, αλλά τεσπα.

Σήμερα θα κάνω μια εξαίρεση. Ο Μπάλος με προσκάλεσε σε ένα παιχνιδάκι με βιβλία. Μόλις τελείωσα το διάβασμα ενός και παραθέτω το ζητούμενο απόσπασμα:

Το πρώτο ερώτημα είναι γιατί να έχουμε στην πρωτεύουσα του κράτους ένα μουσείο που ιδρύθηκε και χρηματοδοτείται με ομοσπονδιακή εντολή.
Η παρουσία του στην Ουάσινγκτον Μολ έρχεται σε ιδιαίτερη αντίθεση με την απουσία μουσείων για εγκλήματα που έγιναν στα πλαίσια της αμερικανικής ιστορίας.
Φανταστείτε πόσο έντονες κατηγορίες θα διατυπώνονταν εδώ, αν η Γερμανία έχτιζε ένα εθνικό μουσείο στο Βερολίνο, όχι για τη ναζιστική γενοκτονία, αλλά για το δουλεμπόριο στην Αμερική, ή για την εξόντωση των αυτοχθόνων της Αμερικής.
Norman Finkelstein, Η βιομηχανία του Ολοκαυτώματος


.......
Τώρα πρέπει να κάνω και προσκλήσεις ε;
Χμμμ... για να δούμε ποιοι είναι σχετικοί με βιβλία...

cook the book,
checkpoint,
Βιβλία και ξερό ψωμί

...ε, βαριέμαι λίγο να ψάχνω και για άλλους... :-)

Οι κανόνες του παιγνίου:

1. Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.
2. Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο).
3. Βρες την 5η περίοδο (=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι…) της σελίδας.
4. Ανάρτησε τις επόμενες 3 περιόδους (δηλ. την 6η, την 7η και την 8η ).
5. Ζήτα από 5 ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.



Thursday, February 21, 2008

Αστακός και μακαρόνια

Η εύρεση φρέσκου αστακού σε Μοδιάνο/Καπάνι τον τελευταίο καιρό είναι υπόθεση εξαιρετικά δύσκολη.
Μια που σήμερα μου χαμογέλασε η τύχη και βρήκα, θα μαγειρευτεί πάραυτα.

Να σημειωθεί πως φρέσκος αστακός είναι μόνο ο ζωντανός - καθώς αυτά τα αρθρόποδα μπορούν να ζήσουν και 48 ώρες έξω απ' το νερό.
Με την ευκαιρία είπα να δοκιμάσω πως λειτουργεί το βίντεο στον blogger:


Κάτι ακόμα: Ο θηλυκός αστακός είναι νοστιμότερος απ' τον αρσενικό. Αλλά αν βρίσκουμε αστακό μια φορά το χρόνο, ε..., είναι λίγο υπερβολικό να ψάχνουμε το φύλο του...

Βάζουμε λοιπόν σε μια κατσαρόλα νερό να ζεσταίνεται και παράλληλα ετοιμάζουμε τη σάλτσα για τα μακαρόνια.
Τα μακαρόνια που θα χρησιμοποιήσουμε είναι μεσσαρίτικα :

Μόλις αρχίσει να βράζει το νερό, ρίχνουμε μια κουταλιά αλάτι και τον αστακό (αφού πρώτα τον ξεπλύνουμε - προσοχή μην μας αρπάξει κανα δάχτυλο με τις δαγκάνες του, όχι οτι θα πάθουμε τίποτα σοβαρό, αλλά λίγη προσοχή δεν βλάπτει...)

Μόλις βράσει ο αστακός, τον βγάζουμε απ' τη κατσαρόλα, ξαφρίζουμε και ρίχνουμε στο ίδιο νερό τα μακαρόνια. Από το νερό του αστακού μπορούμε να βάλουμε μια-δυο κουταλιές στη σάλτσα.

Τρίβουμε κεφαλοτύρι, ετοιμάζουμε τα συμπράγκαλα (καρυδοσπάστη ή κάτι άλλο για να σπάμε το κέλυφος), ένα καλό λευκό κρασί (να ξαναδιαφημίσω τον "Αμέθυστο"?) αρκετές χαρτοπετσέτες, βγάζουμε στα γρήγορα μια φωτό για ενθύμιο (μας περιμένει αστακομακαρονάδα, οι φωτογραφίες μας μάραναν...) και πέφτουμε με τα μούτρα στη μάσα.

ΥΓ: Θυμήθηκα τον Χόμερ Σίμπσον, ο οποίος είχε αστακό για κατοικίδιο. Κάποια στιγμή η γυναίκα του τον μαγείρεψε (τον αστακό, όχι τον Χόμερ...) και ο ήρωας μας τον μασουλούσε κλαίγοντας ..."έπρεπε να 'σουν εδώ, σνιφ, αστακέ μου, κλαψ, να δεις τι νόστιμος είσαι... λυγμ..."

Wednesday, February 20, 2008

Χυλοπίτες με παντζάρι και γιαούρτι

Εκτός από τα φύλλα με τα οποία κάναμε το Σαραγλί, από τον γυναικείο συνεταιρισμό Κοκκινογείων Δράμας πήραμε και χυλοπίτες με παντζάρι:

Θα τις μαγειρέψουμε στα γρήγορα με γιαούρτι.

250γρ. χυλοπίτες είναι ok για 2 άτομα. Θα χρειαστεί ένα λίτρο νερό το οποίο το βάζουμε σε μια κατσαρόλα να ζεσταίνεται.
Μόλις αρχίσει να βράζει το νερό, βάζουμε μισό κουταλάκι αλάτι και τις χυλοπίτες να βράσουν για κανα 5λεπτο. Αν τυχόν δεν τραβήξουν όλο το νερό, σουρώνουμε.

Ψιλοκόβουμε μια-δυο σκελίδες σκόρδο και τις σωτάρουμε στο wok (μια κουταλιά ελαιόλαδο είναι αρκετή). Προσθέτουμε ένα κουταλάκι καπνιστό πιπέρι Πόζαρ (εναλλακτικά πάπρικα), ανακατεύουμε για μισό λεπτό και ρίχνουμε στο wok τις χυλοπίτες και 300 γρ. γιαούρτι, ανακατεύουμε καλά και είμαστε έτοιμοι:

Monday, February 18, 2008

Χαλβάς σιμιγδάλι στο wok :-)

Ας κάνουμε ένα ακόμη χειμωνιάτικο γλυκό τώρα με τα κρύα (έχουμε και τη ζάχαρη Rapadura - βλ. σαραγλί - κάπως πρέπει να τη καταναλώσουμε)!

Για αρχή, κοπανάμε μια χούφτα καρύδια.

Βάζουμε σε μια κατασαρόλα 4 κούπες νερό και 2-3 ξυλαράκια κανέλα να βράσουν.

Βάζουμε στο wok μια κούπα σησαμέλαιο και μολις κάψει προσθέτουμε μια κούπα χοντρό και μια κούπα ψιλό σιμιγδάλι. Ανακατεύουμε συχνά.

Μόλις αρχίσει να βράζει το νερό, ρίχνουμε στη κατσαρόλα μια κούπα ζάχαρη Rapadura, ανακατεύουμε να διαλυθεί καλά, χαμηλώνουμε τη φωτιά και αφήνουμε να σιγοβράζει.

Μόλις το σιμιγδάλι αρχίσει να σκουραίνει, βάζουμε στο wok τα καρύδια και μισό κουταλάκι αλάτι και ανακατεύουμε. Μόλις σκουρήνει καλά, βγάζουμε τα ξυλαράκια κανέλας απ' τη κατσαρόλα και ρίχνουμε σιγά-σιγά το ζαχαρόνερο στο wok ανακατεύοντας συνεχώς μέχρι να πήξει:

Αδειάζουμε σε μια φόρμα (ή όπου αλλού βολεύει), αφήνουμε να κρυώσει και πασπαλίζουμε με κανέλα.

Sunday, February 3, 2008

Σαραγλί

Ας γλυκαθούμε λίγο σήμερα, φτιάχνοντας ένα... μεταμοντέρνο σαραγλί.

Πήραμε από τον γυναικείο συνεταιρισμό Κοκκινογείων Δράμας, φύλλα (7 φύλλα διαμέτρου 40 εκατοστών περίπου, λίγο παραπάνω από μισό κιλό, χοντρούτσικα δηλαδή...).

Θα χρειαστούμε για τη γέμιση δύο κούπες καρύδια, μισή κούπα φουντούκια και μισή κούπα σουσάμι. Χτυπάμε στο μπλέντερ καρύδια - φουντούκια, προσθέτουμε το σουσάμι, ενάμισι κουταλάκι κανέλα και δυο κουταλιές ζάχαρη και ανακατεύουμε.
Χρησιμοποίησα ζάχαρη rapadura:

Αυτή φτιάχνεται από φυσικό χυμό ζαχαροκάλαμου, τον οποίο αποξηραίνουν και τεμαχίζουν. Μοιάζει με γκρι χαλίκι στη φωτό, η οποία είναι βέβαια πολύ κοντινή, οι κόκκοι έχουν διάμετρο περίπου μισό χιλιοστό :-)

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180.

Αφού έχουμε 7 φύλλα, χωρίζουμε σε 7 περίπου ίδια κομμάτια τη γέμιση.
Απλώνουμε φύλλο, πασπαλίζουμε όσο το δυνατόν ομοιόμορφα τη γέμιση, ξαναπλώνουμε φύλλο, ξαναπασπαλίζουμε, κλπ κλπ.

Τυλίγουμε σχετικά σφιχτά την κατασκευή μας φτιάχνοντας ρολό και κόβουμε ροδέλες πάχους 2-3 εκατοστών, τις οποίες απλώνουμε σε ταψί - κατά προτίμηση πάνω σε λαδόχαρτο.

Σε ένα μεγάλο μπρίκι ή σε μια μικρή κατσαρόλα βάζουμε μία-μιάμιση κούπα σησαμέλαιο να κάψει. Μόλις ετοιμαστεί το λάδι, περιχύνουμε τις ροδέλες και τις βάζουμε στο φούρνο.

Το σιρόπι θα το κάνουμε πάλι με ζάχαρη rapadura (μια κούπα), νερό (μιάμιση κούπα), 4-5 γαρίφαλα και 1-2 ξυλάκια κανέλα. Προσοχή γιατί μόλις αρχίσει ο βρασμός φουσκώνει και αφρίζει η ζάχαρη! Αφήνουμε να "ξεθυμάνει" (να βράσει δηλαδή για κανα λεπτό), προσθέτουμε τον χυμό μισού λεμονιού και βγάζουμε το μπρίκι ή τη κατσαρόλα να κρυώνει.

Το σαραγλί το αφήνουμε για μισή ώρα στους 180 και μετά για 50 περίπου λεπτά στους 150.
Βγάζουμε απ' το φούρνο και περιχύνουμε αμέσως με το σιρόπι. Σε 2-3 ώρες το σαραγλί είναι έτοιμο προς βρώσιν:


Να σημειώσω πως με αυτές τις αναλογίες το σαραγλί δεν είναι πολύ γλυκό, ούτε πολύ σιροπιαστό (ας πούμε πως είναι "διαίτης"...).
Για να γίνει "γλυκό-γλυκό", διπλασιάστε τη ζάχαρη στη γέμιση και στο σιρόπι, στο οποίο θα βάλετε 2 (αντί για μιάμιση) κούπες νερό.