Saturday, December 29, 2007

Καζάν ντιμπι, σεκέρ παρέ, σαραλί και λοιπά

Επιτέλους το "εξοχικό" μας φτιάχτηκε.
Περάσαμε μια βδομάδα με τους καλεσμένους μας και ήταν ωραία.

Φωτορεπορταζ από τις δυο εκδρομούλες (Γρανίτης και Ωραίο) που κάναμε, εδώ.

Επειδή τα βρώσιμα αυτής της βδομάδας δεν ήταν τίποτα το ξεχωριστό, θα βάλω μια φωτό από τα σιροπιαστά της Σμίνθης. Καζάν ντιμπι, σεκέρ παρέ, σαραλί και λοιπά:


Αντε, καλά να μας μπει ο νέος Ετος!

Wednesday, December 19, 2007

Αυγά και λουκάνικα

Σήμερα, λόγω και του κρύου, έχουμε ένα πιάτο που ανήκει στη κατηγορία "βαρέα και ανθυγιεινά".
Είναι προφανές οτι είναι αμαρτία να τρώμε τέτοια πράγματα, αλλά ζωή χωρίς αμαρτίες είναι σαν μπίρα χωρίς αλκοόλ. Δε λέει...

Ο γενικός κανόνας, πως οι αμαρτίες διαπράττονται γρήγορα και εύκολα, ισχύει. Δεν χρειάζεται πάνω από ένα εικοσάλεπτο για την ετοιμασία αυτού του χοληστερινούχου μεν, νόστιμου δε, εδέσματος. Απαραίτητα, θα πρέπει να υπάρχει μια μεγάλη σαλάτα για να μη βομβαρδιστεί ανελέητα το στομάχι μας...

Λοιπόν.
Για κάθε άτομο χρειάζεται ένα κομμάτι χωριάτικου λουκάνικου μήκους 10-12 εκατοστών και τρία αυγά.
Βάζουμε ένα τηγάνι να κάψει και κόβουμε το λουκάνικο σε σχετικά λεπτές ροδέλες. Σπάμε τα αυγά σε ένα μπολ, βάζουμε αλάτι, πιπέρι και λίγο μοσχοκάρυδο και χτυπάμε ελαφρώς, ίσα να σπάσουν οι κρόκοι και να ανακατευτεί ελαφρώς το περιεχόμενο του μπολ.

Αν τα λουκάνικα είναι πολύ λιπαρά, δεν χρειάζεται λάδι, αλλιώς βάζουμε πολύ λίγο στο ζεσταμένο τηγάνι και τηγανίζουμε τις ροδέλες. Αν δεν έχουν πολλά μυρωδικά, μπορούμε να βάλουμε και ρίγανη. Ρίχνουμε και τα αυγά, ανακατεύουμε συνεχώς να γίνει κάτι σαν στραπατσάδα και σερβίρουμε αφού πρώτα πασπαλίσουμε με καπνιστό πιπέρι του Πόζαρ - ή και με μπούκοβο για τους "σκληροπυρηνικούς":

Tuesday, December 4, 2007

Χιώνα ψητή

Επιστροφή στη μαγειρική με (τι άλλο;) ψάρι!
Και μάλιστα εύκολο και γρήγορο και νόστιμο.

Βάζουμε το γκριλ να κάψει.
Καθαρίζουμε το ψαράκι μας και το αλατοπιπερώνουμε (εγώ βάζω και ρίγανη βέβαια - κολλήματα είναι αυτά, τι να κάνουμε...).
Ρίχνουμε προαιρετικά μερικές σταγόνες ελαιόλαδο στο γκριλ και ψήνουμε το ψάρι 3-5 λεπτά από κάθε πλευρά, ανάλογα με το πάχος του. Tip: Τη δεύτερη πλευρά τη ψήνουμε λιγότερη ώρα από τη πρώτη!

Το ψάρι δεν χρειάζεται τίποτα άλλο, εκτός από την αυτονόητη πράσινη συνοδευτική σαλάτα. Σήμερα όμως, έκανα και ένα λαδολεμονομουσταρδομίγμα για να το περιχύσω - και βγήκε καλό:

Sunday, November 18, 2007

Πατατοσαλάτα με καπνιστό σολομό

Αυτή η σαλάτα θα είναι μάλλον η τελευταία συνταγή του Νοέμβρη (λες και έγραψα πολλές...) και η τελευταία πριν την ολοκλήρωση των εργασιών ανακαίνισης του πατρικού-εξοχικού, οι οποίες εργασίες κάνανε τη ζωή μας άνω-κάτω, αλλά χαλάλι...

Λοιπόν.
Βραζουμε τις πατάτες μας, τις ξεφλουδίζουμε, τις αφήνουμε να κρυώσουν και μετά στο ψυγείο να περάσουν τη τελευταία τους νύχτα.

Την επομένη, ψιλοκόβουμε λίγες φέτες καπνιστού σολομού και τις απλώνουμε πάνω στις πατάτες. Προσθέτουμε μπόλικο ελαιόλαδο, χυμό μισού λεμονιού, λίγο αλάτι, ρίγανη και φρεσκοτριμμένο πιπέρι:

Από κεί και πέρα, βάζουμε ό,τι άλλο τραβάει η ψυχή μας (εγώ νομίζω οτι δεν χρειάζεται τίποτα, ο καπνιστός σολομός έχει έντονη παρουσία και προσθήκη άλλων μυρωδικών θα ήταν toomuchίλα, αλλά βεβαίως περί ορέξεως κολοκυθόπιτα...)

Wednesday, November 7, 2007

"Φύλλα ελιάς" με πέστο κόλιανδρου

Μετά από αρκετούς μήνες, ξαναβρήκαμε τα ζυμαρικά σε σχήμα φύλλων ελιάς (παραγωγή Σητείας):

Θα τα μαγειρέψουμε με πέστο κόλιανδρου, καθώς το φυτό στη γλάστρα βγάζει μια-δυο πέστο ακόμη...

Βάζουμε σε μια κατσαρόλα νερό να ζεσταίνεται. Μόλις αρχίσει να βράζει, ρίχνουμε μια κουταλιά σούπας αλάτι και περίπου 250 γραμμάρια από τα ζυμαρικά μας.
Τα αφήνουμε να βράσουν για κανα 15λεπτο.

Οσο βράζουν τα μακαρόνια, ετοιμάζουμε τη πέστο. Μια χεριά κόλιανδρο, κεφαλοτύρι, κουκουνάρι, δυο-τρεις σκελίδες σκόρδο και ελαιόλαδο στο μπλέντερ να γίνουν πάστα. Δοκιμάζουμε τη γεύση, προσθέτουμε ό,τι περισσότερο ζητάει ο ουρανίσκος μας, ξαναμπλεντάρουμε κλπ.

Σουρώνουμε τα ελαιόφυλλα, βάζουμε λίγο ελαιόλαδο στη κατσαρόλα και τα ξαναρίχνουμε μέσα, ανακατεύουμε, προσθέτουμε τη σάλτσα, σβήνουμε τη κουζίνα, ανακατεύουμε καλά μέχρι να λιώσει το τυρί και να απλωθεί παντού η πέστο.
Σερβίρουμε με αρκετό φρεσκοτριμμένο πιπέρι:

Monday, November 5, 2007

Ψητός σολομός με ρύζι

Ενα παχύ ψάρι όπως ο σολομός είναι ό,τι πρέπει για το χειμώνα. Ο χρόνος μαγειρέματος δεν ξεπερνάει τα 15 λεπτά, οπότε αυτό το πιάτο είναι και γρήγορο στη παρασκευή του.

Αλατοπιπερώνουμε τη φέτα του σολομού και θερμαίνουμε το γκριλ.

Θα ξεκινήσουμε βράζοντας όρυζα.
Βάζουμε ένα ποτήρι νερό σε μια μικρή κατσαρόλα και ρίχνουμε λίγο αλάτι και μερικές "τρίχες" σαφράν. Μόλις αρχίσει να βράζει, βάζουμε μισό ποτήρι ρύζι, ανακατεύουμε και χαμηλώνουμε τη φωτιά. Το αφήνουμε να σιγοβράσει για κανα δεκάλεπτο.

Οσο βράζει το ρύζι, βάζουμε μερικές σταγόνες ελαιόλαδο στο γκριλ και ψήνουμε το σολομό για 2-3 λεπτά από κάθε πλευρά.

Το μόνο που χρειάζεται πλέον, είναι λίγη προσοχή στον χειρισμό της φέτας του σολομού για να μη διαλυθεί κατά το σερβίρισμα:

Wednesday, October 10, 2007

Δύο ιδέες της συμβίας!

Η σύζυγος έχει ενίοτε κάποιες ιδέες που αποδεικνύονται θαυμάσιες γευστικά.
Δύο απ' αυτές είναι οι παρακάτω.
Μία για να μη πάει χαμένο το ψάρι που περίσσεψε...
Και η δεύτερη, μια ασυνήθιστη (και χρωματικά) ταραμοσαλάτα.

Πατατοψαροσαλάτα

Θέλουμε ένα φιλέτο που περίσσεψε από τη χτεσινή ψαροφαγία - εμείς χρησιμοποιήσαμε τσιπούρα που ψήθηκε με μόνο πρόσθετο το αλατοπίπερο.
Χτες επίσης, βράσαμε μερικές πατάτες.
Μετά από μια... ολονυχτία στο ψυγείο, κόβουμε ψάρι και πατάτες, προσθέτουμε μαϊντανό, ελαιόλαδο, αλάτι, πιπέρι και έτοιμη η πατατοψαροσαλάτα μας:

Ταραμάς με αυγά αχινού

Η μόνη διαφορά με την "κλασσική" ταραμοσαλάτα είναι βέβαια τα αυγά του αχινού που θα χρησιμοποιήσουμε.
Ανακατεύουμε τα αχινοαυγά με ψίχα ψωμιού, ελαιόλαδο και λεμόνι και έτοιμη η ξεχωριστή μας ταραμοσαλάτα:

Tuesday, October 2, 2007

Φαρφάλες με πέστο κόλιανδρου

Η μακαρονοφαγία συνεχίζεται!

Μια πολύ ιδιαίτερη εκδοχή της πέστο, είναι αυτή με φρέσκο κόλιανδρο.
Εχουμε μια γλάστρα φρεσκοσπαρμένη στο μπαλκόνι:


Κορφολογούμε μια χεριά κόλιανδρο και το ξεπλένουμε.

Βάζουμε τα μακαρόνια να βράσουν σε αλατισμένο νερό.

Στο μπλέντερ ρίχνουμε καμμιά κατοσταριά γραμμάρια κεφαλοτύρι, μια κουταλιά σούπας κουκουνάρι, 2-3 σκελίδες σκόρδο και μια κουταλιά ελαιόλαδο.
Μπλεντάρουμε (ωραία λέξη ε;), προσθέτουμε λίγο ελαιόλαδο, ξαναμπλεντάρουμε, ξαναπροσθέτουμε ελαιόλαδο κ.ο.κ. μέχρι το περιεχόμενο του μπλέντερ να γίνει μια καλή και λαχταριστή και μυρωδάτη πάστα.

Σουρώνουμε τα μακαρόνια, βάζουμε στη κατσαρόλα (ή στο wok) λίιιγο λάδι και ξαναβάζουμε τις φαρφάλες να λαδωθούν. Προσθέτουμε το περιεχόμενο του μπλέντερ και ανακατεύουμε καλά να απλωθεί ομοιόμορφα η πέστο.

Tuesday, September 25, 2007

Μακαρονάδα με σάλτσα καπνιστού σολομού

Μια συνταγή της συζύγου για σήμερα (βοήθησα στις "αγγαρείες" πάντως...)
Οποιοδήποτε ζυμαρικό μας κάνει, σπαγγέτι είναι αυτό που βρέθηκε σήμερα στο σπίτι, οπότε σπαγγέτι θα μαγειρέψουμε...

Οσο καιρό περιμένουμε να ζεσταθεί το νερό που βάλαμε στη κατσαρόλα για να βράσουμε τα μακαρόνια, θα ετοιμάσουμε τη σάλτσα.
Χρειαζόμαστε 200 γραμμάρια καπνιστό σολομό, 100 ml κρέμα γάλακτος light (15% λιπαρά), ένα lime, ένα σφηνάκι βότκα και μια πρέζα εστραγκόν.
Βάζουμε στο μπλέντερ τη μισή κρέμα γάλακτος, το μισό εστραγκόν, το ξύσμα του lime, και το 1/10 του σολομού. Ανακατεύουμε καλά.
Ψιλοκόβουμε τον υπόλοιπο σολομό, ρίχνουμε πάνω του τη βότκα, το υπόλοιπο εστραγκόν και το χυμό από το μισό lime, ανακατεύουμε και τ' αφήνουμε να περιμένει.

Οταν αρχίσει να βράζει το νερό στη κατσαρόλα, ρίχνουμε μια κουταλιά αλάτι και τα μακαρόνια. Τα βράζουμε al dente of course.
Σουρώνουμε.

Βάζουμε στο wok λίγο ελαιόλαδο να κάψει. Ρίχνουμε τα μακαρόνια, ανακατεύουμε λίγο. Ρίχνουμε τα περιεχόμενα του μπλέντερ, ανακατεύουμε λίγο περισσότερο :-)
Βάζουμε τέλος τον ψιλοκομμένο σολομό, την υπόλοιπη κρέμα γάλακτος και ξανα-ανακατεύουμε για τρίτη και τελευταία φορά:


ΥΓ: Τη φωτογραφία την έβγαλα όσο τα μακαρόνια ήταν στο wok, ωστε η betty να δεί τη λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά στο wok (ορμώμενος από εδώ) :-)

Saturday, September 8, 2007

Χοιρινή τηγανιά

Η χοιρινή τηγανιά είναι ένας άπαιχτος κρασομεζές - ειδικά αν κάνει κρύο όπως σήμερα.
Για να γίνει κάπως πιο "πλήρες" σαν πιάτο, θα μαγειρέψουμε και μερικές... "πατάτες συνοδείας".

Προθερμαίνουμε το φούρνο περίπου στους 180. Καθαρίζουμε και κόβουμε μερικές πατάτες. Λαδώνουμε ένα ταψί/πυρέξ κλπ, βάζουμε τις πατάτες αφού τις αλατοπιπερώσουμε, λίγο ελαιόλαδο και το χυμό ενός λεμονιού. Τ' αφήνουμε στο φούρνο για καμμια ώρα, μετακινώντας μια-δυο φορές τις πατάτες μη τυχόν κολλήσουν.

Στο "κυρίως θέμα" τώρα:

Αλατοπιπερώνουμε τα κομμάτια του χοιρινού. Βάζουμε λίγο ελαιόλαδο σ' ενα τηγάνι να κάψει σε δυνατή φωτιά.
Μέχρι να ετοιμαστεί το λάδι, ψιλοκόβουμε μια κόκκινη πιπεριά και ένα κρεμμύδι, ενώ καθαρίζουμε (ξεφλουδίζουμε) 1-2 σκελίδες σκόρδο.

Βάζουμε τα κομμάτια του χοιρινού στο τηγάνι μέχρι να εξατμιστούν τα εξατμιζόμενα υγρά και να ροδίσουν απ' όλες τις πλευρές.
Χαμηλώνουμε κάπως τη θερμοκρασία και προσθέτουμε τα ψιλοκομμένα φυτά μας μαζί με το χυμό ενός λεμονιού. Σε 1-2 λεπτά, ψιλοκόβουμε και το σκόρδο και το βάζουμε κι αυτό στο τηγάνι.
Προσθέτουμε αρκετή ρίγανη, σβήνουμε με κόκκινο κρασί και worcestershire sauce (@ Juanita: Δεν υπήρχε μπραντι στο σπίτι, οπότε επέλεξα τη "κλασσική" λύση του κρασιού) :

Πρέπει να γράψω πως ήταν καλύτερο απ' ότι φαίνεται στη φωτο... :-)

Γόπες στο φούρνο

Οι γόπες είναι συμπαθητικά ψάρια που όμως σπάνια τα βρίσκω στην αγορά. Σήμερα πήγαινα για σαρδέλες (πάλι...) αλλά μια και βρέθηκαν γόπες, δεν έχασα την ευκαιρία.

Το πρόβλημα με αυτά τα μικρού μεγέθους ψάρια είναι οτι παίρνει πολύ ώρα το καθάρισμα. Ακόμα και για τα 10 κομμάτια που πήρα, χρειάστηκε αρκετή ώρα για ξελέπιασμα και εντοσθιοαφαίρεση.

Τέλος πάντων, την έκανα την αγγαρεία του καθαρίσματος. Θα μπορούσα κάλλιστα να τις απλώσω μόνο αλατο-ριγανο-πιπερωμένες σε ένα λαδωμένο ταψί. Ομως, οι κόκκινες πιπεριές που πήραμε - μεταξύ άλλων - από τη τελευταία εκδρομή στο Πόζαρ θα έμεναν ανεκμετάλλευτες! Ετσι, ψιλόκοψα μια πιπεριά και δυο σκελίδες σκόρδο (Κρήτης φυσικά), τα άπλωσα στα ψάρια, τα 'βαλα για κανα 20λεπτο στο φούρνο (200 βαθμοί) και έτοιμα:

Τελικά, 5 γόπες είναι πολλές για ένα άτομο. Τρεις η τέσσερις θα ήταν πιο "νορμάλ" μερίδα (με δεδομένη την ύπαρξη μιας σαλάτας).

Νόστιμο ψάρι, αλλά με πολλά αγκάθια. Μπας και αυτό (τα πολλά αγκάθια) σε συνδιασμό με το "μαρτύριο" του καθαρίσματος φταίει για την απουσία της γόπας από τους πάγκους της ψαραγοράς;

Thursday, August 30, 2007

Μακαρόνια με σάλτσα τόνου

Επιστρέφοντας από τις διακοπές, εντόπισα ένα πρόβλημα: Ο Blogger κάτι έκανε στα feeds και δεν βγαίνουν σωστά τα recent comments.
Για να βρώ τη δύναμη να ασχοληθώ με το ζήτημα, θα μαγειρέψω κάτι δυναμωτικό: Ριγκατόνι με σάλτσα τόνου.

(Καλά ε..., "κουκουρούκου" πρόλογος... στην πραγματικότητα μόνο ριγκατόνια είχε η ντουλάπα. Μια κονσέρβα τόνου ήταν κι αυτή ξεχασμένη... θα φάμε λοιπόν ό,τι μας βρίσκεται... Πάντως, το πρόβλημα με τα feeds χρήζει αντιμετώπισης .)
Edit, σήμερα το βράδι: Οκ, έβαλα ένα άλλο σκριπτάκι και όλα οκ με τα σχόλια!


Βασικά η σάλτσα είναι το παν σ' αυτή τη συνταγή, καθώς τα μακαρόνια θέλουν μόνο ένα βράσιμο σε αλατισμένο νερό.

Ξεκινάμε λοιπόν ψιλοκόβοντας ένα κρεμμύδι Κρήτης. Συνεχίζουμε ψιλοκόβοντας μερικές ντομάτες του μπαξέ της μαμάς. Για τους τεμπέληδες, αλλά και λόγω της ζέστης, μπορούμε να κομματιάσουμε το κρεμμύδι και να πολτοποιήσουμε τις ντομάτες στο μπλέντερ.
Σωτάρουμε σε λίγο ελαιόλαδο Κρήτης το κρεμμύδι. Ψιλοκόβουμε μια-δυο σκελίδες σκόρδο Κρήτης και τις βάζουμε να σωταριστούν κι αυτές. Προσθέτουμε τη ντομάτα και χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία ωστε η σάλτσα να σιγοβράζει.
Μόλις μας γεμίσει το μάτι (δηλαδή "δέσει"), τη δοκιμάζουμε και προσθέτουμε αλάτι και πιπέρι τόσο ωστε η γεύση της να ικανοποιεί τη γλώσσα μας.
Βάζουμε και μερικούς σπόρους κίμινο, αν μας βρίσκονται πρόχειροι.
Αφαιρούμε τυχόν νερό από τη κονσέρβα τόνου και το βάζουμε στη σάλτσα ανακατεύοντας και κομματιάζοντας. Επειτα από ένα-ενάμισι λεπτό, σβήνουμε το μάτι και βάζουμε λίγη worcestershire sauce:

Αυτή η σως είναι ένα πράγμα "καινούριο κοσκινάκι μου και που να σε κρεμάσω" :-)

Στο μεταξύ, όσο ετοιμάζαμε τη σάλτσα, βράσαμε (al dente of course) τα ριγκατόνια... και ιδού:

Μια φωτογραφία που αποδεικνύει πως οι διακοπές έχουν ενίοτε ως συνέπεια να ξεχάσει ο φωτογράφος πως η ύπαρξη φωτισμού είναι απαραίτητη για να βγει μια σωστή φωτογραφία. (Εδώ που τα λέμε φταίει και η βιασύνη λόγω πείνας...)

Σε αντίθεση πάντως με το οπτικό αποτέλεσμα, το γευστικό αποτέλεσμα ήταν άψογο :-)

Sunday, August 19, 2007

Good news - bad news

Λοιπόν.
Εχω καλά και κακά νέα.

Τα καλά είναι οτι τις φχαριστηθήκαμε τις τρεις βδομάδες. Καμια δεκαπενταριά μέρες να 'χαμε ακόμα, θα ήταν τέλεια :-)

Το κακό νέο είναι οτι επιστρέψαμε και από αύριο δουλειά :-(

Πως το λένε... "πλούσιο φωτορεπορτάζ" εδώ.

Άντε και του χρόνου!

Sunday, July 22, 2007

Κατεβάζω ρολά...

...για ένα μήνα.
Δεν είμαι σε θέση να γράψω οτιδήποτε, πλην της ευχής "καλές βουτιές".

Το Σάββατο 28 Ιούλη ταξιδεύουμε προς Κρήτη όπου και θα διακοπεύσουμε για 3 βδομάδες:

Επιστρέφουμε το Σαβ/κο 17/18 Αυγούστου, πλήρεις αλατιού παραγωγής Λιβυκού πελάγους. :-)



ΥΓ (πάμ' όλοι μαζί)... :

Tου Κύκλου τα γυρίσματα, που ανεβοκατεβαίνουν
και του Τροχού, που ώρες ψηλά κι ώρες στα βάθη πηαίνουν
και του Καιρού τα πράματα, που αναπαημό δεν έχουν
μα στο Kαλό κ' εις το Kακό περιπατούν και τρέχουν...

Monday, July 16, 2007

Σνίτσελ με κόκκινη σάλτσα μανιταριών

Ενα καλό σνίτσελ χρειάζεται συνήθως μια εξίσου καλή σάλτσα, δηλαδή ντομάτες, σκόρδα και κρεμμύδια από τον μπαξέ της μαμάς και μανιτάρια του δάσους (...) - και βέβαια, τα σνίτσελ θα είναι από τον κρεοπώλη τον καλό, τον έμπιστο.

Ψιλοκόβουμε λοιπόν ένα κρεμμύδι και μερικές ντομάτες. Καθαρίζουμε μια-δυο σκελίδες σκόρδο ωστε να 'ναι έτοιμες για τεμαχισμό.
Σωτάρουμε σε λίγο ελαιόλαδο το κρεμμύδι, προσθέτοντας ψιλοκομμένο το σκόρδο λίγο πρίν βάλουμε και τη ντομάτα. Χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία και αφήνουμε τη σάλτσα να σιγοβράζει.
Κόβουμε τα μανιτάρια σε φέτες και τα προσθέτουμε στη σάλτσα κανα 15λεπτο μετά τις ντομάτες. Λίγο πριν τη φάση "δέσιμο" (δηλαδή μόλις η σάλτσα φαίνεται έτοιμη) δοκιμάζουμε τη γεύση της και προσθέτουμε όσο αλάτι μας φανεί χρειαζούμενο. Ανακατεύουμε και διατηρούμε τη σάλτσα ζεστή.

Στο μεταξύ, όση ώρα περιμένουμε τη σάλτσα, τρίβουμε 3-4 φρυγανιές. Προσθέτουμε στις φρυγανιές μια-δυο κουταλιές αλεύρι dinkel και μισό κουταλάκι αλάτι και ανακατεύουμε καλά.
Χτυπάμε δυο αυγά (από το κοτέτσι της μαμάς φυσικά) και τα αλατοπιπερώνουμε.

Παίρνουμε τα κρέατα και τα "βαφτίζουμε" πρώτα στο μίγμα φρυγανιάς, μετά στα αυγά, μετά πάλι στο μίγμα φρυγανιάς. Αν μας παίρνει, ξανά στα αυγά, ξανά στο μίγμα φρυγανιάς κ.ο.κ.

Βάζουμε ηλιέλαιο (η κάποιο άλλο ελαφρύ λάδι) να κάψει σε ένα τηγάνι. Τηγανίζουμε τα σνίτσελ μέχρι να ροδίσουν, τα βγάζουμε σε απορροφητικό χαρτί να φύγουν τα λάδια και σερβίρουμε περιχύνοντας με τη σάλτσα:




ΥΓ:
Ο καιρόc γαργάρ εγγύc!
11 και σήμερα!

Friday, July 13, 2007

Καβουροσαλάτα με ρόκα και ντομάτες

Μια σαλάτα για υπομονετικούς! :-)
(Κανονικά βέβαια θα 'πρεπε να είναι κάπως πιο "προσεγμένα" τα χορταρικά, αλλά είπαμε... να ζοριστούμε σήμερα μόνο με τα καβούρια. Αλλη φορά με πιο "πολύπλοκα" πράγματα).

Παίρνουμε μερικά (δεν χρειάζεται η διευκρίνιση "ζωντανά" ε;) καβούρια, 3-4 ας πούμε και τα βράζουμε για κανα δεκάλεπτο.
Τα βγάζουμε να κρυώσουν.
Αφαιρούμε τις δαγκάνες. Σπάζουμε (με καρυδοθραύστη, σφυροκάλεμο, βαριοπούλα, ό,τι μας βολεύει) τα κελύφη και τα πόδια και βγάζουμε τη ψίχα.
ΟΚ, είναι πολύ ζόρικη δουλειά, αλλά δε μπορεί να 'ναι όλα εύκολα έτσι;

Κόβουμε ρόκα/ντοματίνια (αντί για ρόκα και το μαρούλι καλό είναι), "ζωγραφίζουμε" με τα χορταρικά μια χαζομάρα σε μια πιατέλα, απλώνουμε στη μέση τη καβουρόψιχα και γύρω-γύρω τις δαγκάνες:

Αλατίζουμε και ραντίζουμε με λευκό κρασί.
Για το τέλος, βάζουμε λεμόνι ή lime ή worcestershire sauce (αυτή είναι η τελευταία μου "γκουρμεδιάρικη" (και καλά) ανακάλυψη, μιλάμε πολύ με άρεσε - νεοφώτιστος γαρ...)

Monday, July 9, 2007

Πανσέτα στο grill

Χτες είχα γενέθλια. Τυπικά, δηλαδή, φόρτωσα άλλον έναν χρόνο στη καμπούρα μου. Δεν ξέρω αν είναι λόγος εορτασμού μια υπενθύμιση οτι γερνάμε, αλλά μερικές εξαιρετικές πανσέτες, είναι (λόγος εορτασμού).

Μια που υπάρχει χρόνος (προγραμματίστηκε από χτες η κρεοφαγία), θα τις μαρινάρουμε. Ενα ποτήρι κρασί, μια-δυο κουταλιές ελαιόλαδο και ο χυμός ενός λεμονιού είναι τα υγρά που θα χρησιμοποιήσουμε. Από μυρωδικά και μπαχάρια, ό,τι υπάρχει πρόχειρο, ή ό,τι προτιμάμε. Εγώ έβαλα δυο σκελίδες ψιλοκομμένο σκόρδο, ψιλοκομμένα φύλλα από ένα κλαράκι δενδρολίβανο, μισό κουταλάκι αλάτι, μισό κουταλάκι πιπέρι Πόζαρ και μισό κουταλάκι κουρκουμά. Κοπάνισα στο γουδί (από μισό κουταλάκι επίσης) κίμινο, σπόρους κόλιανδρου και κόκκους πιπεριού.
Αφήνουμε το κρέας να μαριναριστεί στο ψυγείο για 12-14 ώρες.

Επειδή είναι κρίμα να πάει χαμένη η μαρινάδα πετώντας την, θα την κάνουμε σάλτσα. Βγάζουμε τις πανσέτες σε ένα πιάτο.
Σωτάρουμε σε μια κατσαρολίτσα ένα ψιλοκομμένο κρεμμύδι, και προσθέτουμε τη μαρινάδα. Μόλις αρχίσει να βράζει, βάζουμε μια-δυο ψιλοκομμένες ντομάτες, 1-2 δαφνόφυλλα και τ' αφήνουμε να σιγοβράζει για κανα 15λεπτο. Αν χρειαστεί, προσθέτουμε πελτέ και μαγειρεύουμε μέχρι να δέσει η σάλτσα.

Τις πανσέτες μπορούμε να τις ψήσουμε στη σχάρα - σήμερα τις έψησα στο grill.

Περιχύνουμε με τη σάλτσα... έτοιμο το πιάτο μας:

Φυσικά, αφήνουμε τα κόκκαλα για το τέλος, και "ξεχνάμε" τα μαχαιροπήρουνα - πως αλλιώς θα γλείφουμε τα δάχτυλά μας, εεε; :-)

17 και σήμερα, μη ξεχνιόμαστε...

Friday, July 6, 2007

Κόκκορας. Σούπα & grill.

Σ' ένα κοτέτσι, ο κόκκορας είναι μάλλον κάτοικος β' κατηγορίας. Το να ταΐζεις κότες και να παίρνεις αυγά έχει κάποιο νόημα, το να ταΐζεις κόκκορα και να σε ξυπνάει όποτε του καπνίσει, είναι μάλλον πρόβλημα.
Μια κλώσσα όμως, "βγάζει" και αρκετά κοκκόρια, που από κάποιο σημείο και μετά αρχίζουν να μαλώνουν και να διαταράσσουν, ας πούμε, την ομαλή ζωή του κοτετσιού. Ενας τρόπος για να λυθεί το πρόβλημα, όχι και τόσο εύηχος πάντως, είναι η σφαγή των κοκκοριών (ακούγεται "κάπως" αλλά τέτοια κοκκόρια "είναι όλα τα λεφτά" ως φαγητό).

Για να μπω στο ψητό, τα παιδιά-κοκκόρια της τελευταίας κλώσσας του κοτετσιού της μαμάς, εσφάγησαν, καθαρίστηκαν, καψαλίστηκαν, τεμαχίστηκαν και καταψύχθηκαν (μιλάμε, πολλή δουλειά για μια μέρα - δεν την έκανα εγώ βέβαια, αλλά φαντάζομαι πως χρειάζεται αρκετός χρόνος και υπομονή...) ωστε να καταναλωθούν όποτε μας ανοίξει η όρεξη.
Και σήμερα μας άνοιξε... :-)

Το καψάλισμα και ο τεμαχισμός πριν τη κατάψυξη, γίνονται για να μην χρειαστεί απόψυξη ο κόκκορας και μετά καθάρισμα κλπ... Ετοιμάζουμε το νερό και τον βάζουμε αμέσως στην κατσαρόλα.
Το πτηνό που μαγείρεψα σήμερα ήταν 1700 γραμμάρια, οπότε έβαλα 2 λίτρα νερό στη κατσαρόλα, δύο κουταλάκια αλάτι και τον κόκκορα.
Μόλις αρχίσει να βράζει το νερό, χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία και τ' αφήνουμε να σιγοβράζει για δυόμισι-τρεις ώρες.

Κάνουμε ό,τι δουλειές έχουμε να κάνουμε αυτό το τρίωρο, γιατί μετά θα πρέπει να αφοσιωθούμε στον πετεινό μας.
Βγάζουμε από τη κατσαρόλα το στήθος, τον λαιμό και τα εντόσθια και τα αφήνουμε κάπου απλωμένα ωστε να κρυώσουν σχετικά γρήγορα. Ξεκοκκαλίζουμε και ψιλοκόβουμε το κρέας - όχι σε στυλ πατσά, αλλά αρκετά ψιλοκομμένο:

Σε μια πιατέλα στρώνουμε πολλά κλαράκια δενδρολίβανο. Βγάζουμε τα υπόλοιπα κομμάτια από τη κατσαρόλα (πόδια, φτερούγες κλπ) και τα απλώνουμε στο στρώμα δενδρολίβανου που φτιάξαμε. Κλείνουμε καλά με αλουμιονόχαρτο και τα αφήνουμε σε μια γωνιά.

Ρίχνουμε στη κατσαρόλα τα ψιλοκομμένα κρεατάκια και μόλις ξαναρχίσουν να βράζουν, προσθέτουμε 120 γραμμάρια ρύζι. Μετά από 10 λεπτά, δοκιμάζουμε τη σούπα - μάλλον δεν θα χρειαστεί να κάνουμε κάτι, αλλά καλό είναι να δούμε πως "κάθεται" στη γλώσσα μας, αν χρειάζεται προσθήκη αλατιού κλπ. Την αφήνουμε για ένα δεκάλεπτο ακόμη, μέσα στο οποίο ετοιμάζουμε το αυγολέμονο (δύο αυγά και τον χυμό ενός λεμονιού). Αυγοκόβουμε και βγάζουμε (επιτέλους...) την κατσαρόλα απ' το μάτι της κουζίνας:

Ετοιμάζουμε τώρα το grill: Βάζουμε μερικές σταγόνες ελαιόλαδο και το αφήνουμε να ζεσταίνεται. ***Η ίδια διαδικασία μπορεί να γίνει και σε τηγάνι, αλλά μετά από προτροπή του gianni, θα το κάνουμε σήμερα στο γκριλ. Βλέπω οτι περάσανε κιόλας τέσσερις μήνες από τη συνταγή της κοτόσουπας στά σχόλια της οποίας ο Γιάννης πρότεινε το γκριλ... τι γρήγορα που περνάει ο καιρός!...

Βγάζουμε από το στρώμα δενδρολίβανου τα κομμάτια του κόκκορα. Ρίχνουμε αλάτι, πιπέρια (άσπρο, μαύρο, πράσινο και κόκκινο Πόζαρ), κουρκουμά και ρίγανη στη μια πλευρά των κομματιών. Αυτή την πλευρά την βάζουμε σε επαφή με το grill και όσο ψήνεται βάζουμε τα ίδια μπαχάρια και στην άλλη πλευρά. Σε κανα τρίλεπτο αλλάζουμε πλευρές και σε άλλα 3 λεπτά, έτοιμος ο κόκκορας:

ΥΓ: Το κοκκοράκι κικιρικικιιιιιι, να σε ξυπνάει καθε πρωί... :-)

Καλή και η κότα, αλλά ο κόκκορας είναι "να τρώει η μάνα και στο παιδί να μη δίνει"...


ΥΓ2: 20 και σήμερα...

Monday, July 2, 2007

Θερινό το μαγαζί...

Λίγο καθυστερημένα βέβαια, αλλά το 'κανα θερινό!

Εβαλα και μια (χμ...) οικογενειακή φωτογραφία (εγώ, η γυναίκα μου και το pet μας - ο γάιδαρος δεν είναι της οικογενείας, απλά, ως γνωστόν, χώνεται πάντα εκεί που δεν τον σπέρνουν, οπότε εμφανίστηκε και στη φωτο μας).

Εν αναμονή των διακοπών... Καλές βουτιές σε όλους!

Sunday, July 1, 2007

Μπριζόλες με μανιτάρια στη σχάρα

Αυτό το φαγητό χρονικά προηγείται κατά μία μέρα από το προηγούμενο (είναι το Σαββατιάτικο φαγητό μας), αλλά λόγω της χτεσινής βαρεμάρας και κάποιων μικροαλλαγών στο blog, δημοσιεύεται μετά το σημερινό ρυζομανιταροκαλαμπόκι...

Μπριζόλα στη σχάρα λοιπόν, all-time classic κρεατικό, συνοδευόμενη από μανιτάρια (και λίγες ροδέλες από πιπεριές).
Για να πούμε οτι "κάναμε κάτι σοβαρό" στο ψήσιμο, θα εμπλουτίσουμε τα μανιτάρια με μερικά μυρωδικά.
Χυμός μισού λεμονιού, μια κουταλιά ελαιόλαδο, μισό κουταλάκι μουστάρδα με ολόκληρους σπόρους σιναπιού, μισό κουταλάκι σπόροι κίμινο και μισό κουταλάκι σπόροι κόλιανδρου κοπανισμένοι στο γουδί. Τα ανακατεύουμε όλα μαζί και με ένα πινέλο τα απλώνουμε στην πλευρα των μανιταριών όπου είναι οι "πτυχώσεις" τους.

Κόβουμε μια-δυο κόκκινες και μια-δυο πράσινες πιπεριές. Χρησιμοποιούμε μερικές ροδέλες για το σαλατικό μας, κάτι με ντομάτα-αγγούρι-κρεμμύδι-μαϊντανό (λάδι, αλάτι, ρίγανη εννοούνται...) :


Προετοιμάζουμε τις μπριζόλες, δηλαδή αλατοριγανοπιπερώνουμε (να μην επαναλαμβάνομαι άσκοπα με το πιπέρι του Πόζαρ ε; ) και ετοιμάζουμε τη σχάρα μας.
Μόλις κάψει η σχάρα, τη λαδώνουμε και βάζουμε τα μανιτάρια για κανα δεκάλεπτο. Αν χωράνε και οι πιπεριές, τις βάζουμε κι αυτές. Αν έχουμε καμμιά σχάρα-γίγας, βάζουμε και τις μπριζόλες, προφανώς... Μόλις ψηθούν τα πάντα, τρώμε του καλού καιρού....:


***Εχω μεγαλώσει λίγο την ανάλυση των φωτογραφιών (μια απ' τις μικροαλλαγές που έγραψα στην αρχή του ποστ)

ΥΓ: 26 και σήμερα...

Ρύζι με μανιτάρια και καλαμπόκι στο wok

Ενα "εξ' ανάγκης" φαγητό, καθώς Κυριακή βράδι μπορεί κανείς να μαγειρέψει με ό,τι υπάρχει στο ψυγείο / ντουλάπι, περιορίζοντας έτσι τις επιλογές του.
Πάντως, μια χαρά μου βγήκε το αποτέλεσμα.

Μεταξύ άλλων, στα ντουλάπια μας υπήρχαν: Ρύζι, καλαμπόκι, μανιτάρια, κρεμμύδια, σκόρδα, λάδι, αλατοπίπερο, σως σόγιας και σαφράν. Θα τα μαγειρέψουμε ολτουγκέδερ.

Αφού βράσουμε το ρύζι (μισό ποτήρι) βάζοντας λίγο σαφράν στο νερό να πάρει χρώμα, το αφήνουμε να περιμένει.
Στο μεταξύ, έχουμε καθαρίσει και κόψει 250 γρ.μανιτάρια και ένα κρεμμύδι. Στο wok βάζουμε λίγο λάδι και τα μανιτάρια. Μόλις οι μήκυτες αρχίσουν να βγάζουν τα νερά τους και να καπνίζουν, προσθέτουμε 200 γρ. καλαμπόκι (από βάζο με άλμη).
Μόλις ρουφήξουν τα ζουμιά τους, βάζουμε λίγο πιπέρι, ανακατεύουμε και τα βγάζουμε να περιμένουν κι αυτά.
Καθαρίζουμε το wok, βάζουμε πάλι λίγο λάδι και σωτάρουμε τα κρεμμύδια. Μόλις τους σπάσει ο τσαμπουκάς (δηλαδή μόλις μαλακώσουν) ψιλοκόβουμε και προσθέτουμε μια σκελίδα σκόρδο. Ανακατεύουμε για κανα λεπτό και βάζουμε τη σάλτσα της σόγιας να "καραμελώσουν".
Προσθέτουμε το ρύζι και ανακατεύουμε να πάρει ομοιόμορφο χρώμα. Βάζουμε τέλος και τα μανιτάρια με το καλαμπόκι, αλατίζουμε, ανακατεύουμε και έτοιμο:

Καλό μήνα!

Friday, June 29, 2007

Καϊγκανάς με κολοκύθια

Μετά τον γιοφκά, ο καϊγκανάς (κάτι σαν αφιέρωμα ας πούμε, στη μαγειρική της γιαγιάς...).
Υπάρχει βέβαια μια διαφορά, καθώς ο γιοφκάς είναι υλικό προς μαγείρεμα ενώ ο καϊγκανάς τρόπος μαγειρέματος... τέλος πάντων...

Ουσιαστικά, καϊγκανάς είναι η στραπατσάδα. (Δεν ξέρω αν χρησιμοποιείται η λέξη "καϊγκανάς" πέρα από το χωριό μου - όποιος γνωρίζει ας ενημερώσει).
Βασικά, χρησιμοποιούμε αυγά και ντομάτες. Από κει και πέρα, μπορούμε να προσθέσουμε ό,τι κατεβάσει η κούτρα μας. Και επειδή διανύουμε την εποχή των κολοκυθιών, ε, ναι... θα χρησιμοποιήσουμε κολοκύθια (πάλι...).

Λοιπόν.
6 αυγά (ή αβγά) - από το κοτέτσι της μαμάς, τα ξανάπαμε αυτά...
2-3 ντομάτες, 1 κολοκυθάκι
1 κρεμμύδι, 2 σκελίδες σκόρδο
Ελαιόλαδο, αλάτι, πιπέρι, ρίγανη, μοσχοκάρυδο
Τα μαζέψαμε; Είμαστε έτοιμοι για την παρασκευή άλλης μιας λιχουδιάς!

Ψιλοκόβουμε το κολοκύθι και τις ντομάτες (κανονικά θα πρέπει να τις ξεφλουδίσουμε και να αφαιρέσουμε τους σπόρους, αλλά ας το κάνουμε κάπως πιο εύκολο...).
Ψιλοκόβουμε κρεμμύδι-σκόρδα, εναλλακτικά τα βάζουμε στο μπλέντερ για να πάρουμε πολύ μικρά κομματάκια... και σωτάρουμε σε λίγο ελαιόλαδο.
Προσθέτουμε τα κομμάτια του κολοκυθιού, τα φέρνουμε μερικές βόλτες για να... ανταλλάξουν απόψεις με τα κρεμμυδοσκόρδα.
Βάζουμε και τις ντομάτες, χαμηλώνουμε λίγο τη θερμοκρασία, ρίχνουμε λίγο αλάτι και τ' αφήνουμε να σιγοψήνονται για 20-30 λεπτά.

Αν πιούμε κρασί, θα χρειαστούμε ένα σφηνάκι. Αν πιούμε μπίρα, δύο σφηνάκια. Θα "σβήσουμε" (που λέει ο λόγος) το τηγάνι μας με το περιεχόμενο του σφηνακίου (ή των σφηνακίων).
Θα προσθέσουμε μια πρέζα ρίγανη, θα ανακατέψουμε καλά και θα σπάσουμε τα αυγά πάνω στο τηγάνι. Θα βάλουμε ελάχιστο μοσχοκάρυδο πάνω στους κρόκους των αυγών και θα ξαναφέρουμε τη θερμοκρασία εκεί που ήταν πριν την χαμηλώσουμε.
Σπάμε τους κρόκους και ανακατεύουμε ελαφρά που και που. Σε κανα πεντάλεπτο, θα είναι έτοιμος ο καϊγκανάς μας.

Μια ενδιαφερουσα παραλλαγή, αν έχουμε όρεξη για πολλλές μπίρες, είναι αυτή του gianni στα σχόλια των αυγών ματιών, λίγο παρακάτω. Αντί για κολοκύθι, λουκάνικο! (Ωχ μάνα... :-) ...)

Tuesday, June 26, 2007

Κολιοί ψητοί με λαχανικά

Σήμερα, μια που υπάρχει χρόνος, ας μαγειρέψω κάτι... σχετικά πολύπλοκο.
Βρέθηκαν κάτι κολιοί άκρως ενδιαφέροντες. Υπάρχουν και τα λαχανικά του μπαξέ. Ας τα συνδυάσουμε λοιπόν.

Θα πάρουμε 4 ψάρια, 600-700 γραμμάρια όλα μαζί.
Δύο κολοκυθάκια, δύο πράσινες και δύο κόκκινες πιπεριές.

Πριν από οτιδήποτε, θα ετοιμάσουμε μια σαλάτα.
Ενα αγγούρι, ένα κρεμμύδι και μερικές ντομάτες. Κόβουμε, ανακατεύουμε και τ΄αφήνουμε στο ψυγείο να κρυώνουν.

Πάμε στα ψάρια τώρα. Καθαρίζουμε, αποκεφαλίζουμε, ανοίγουμε και με ταχυδακτυλουργικές κινήσεις αφαιρούμε το ψαροκόκκαλο. Αλάτι-ρίγανη από μέσα, μια-δυο φέτες lime ή λεμόνι, καπακώνουμε ωστε να 'χουμε δυο ζευγάρια και τα αφήνουμε και αυτά στο ψυγείο.


Οσο ζεσταίνεται η ψησταριά μας, κόβουμε τα λαχανικά. Λαδώνουμε ελαφρώς, ψήνουμε πρώτα τα κολοκύθια, μετά τις πιπεριές και τ' αφήνουμε σε χαρτί να χάσουν τα λάδια.

Ψήνουμε και τα ψάρια μας (τρία λεπτά από κάθε πλευρά πρέπει να 'ναι αρκετά), βάζουμε αλάτι, ρίγανη και ελαιόλαδο στη σαλάτα και σερβίρουμε:

Μπορούμε στο τέλος να βάλουμε και λαδολέμονο, ψιλοκομμένο μαϊντανό ή δυόσμο ή... ό,τι άλλο μας κάνει κέφι. Με αυτές τις ζέστες, καλό θα είναι το κρασί που θα πιούμε να είναι ελαφρύ. Καλή όρεξη!

Wednesday, June 20, 2007

Αυγά μάτια

Ο πιο απλός και γρήγορος τρόπος να φαγωθούν αυγά.
Απαραίτητη προϋπόθεση, τα αυγά να είναι από κότες ελεύθερης βοσκής (και όχι βέβαια κότες που βόσκουν ελεύθερα τις ζωοτροφές του πτηνοπαραγωγού...).

Βάζουμε λίγο ελαιόλαδο σε ένα ζεστό τηγάνι και μόλις κάψει, σπάμε τα αυγά, αλατοπιπερώνουμε και σε 2-4 λεπτά είναι έτοιμα προς βρώσιν.

Εννοείται βέβαια οτι το κόκκινο πιπέρι που φαίνεται είναι το καπνιστό του Πόζαρ (Λουτρακίου Αριδαίας) - αλλά και χωρίς αυτό μια χαρά είναι τα μάτια.
Και φυσικά, χρειάζεται ένα καλό ψωμί για βούτες στον κρόκο του αυγού, μια χωριάτικη και μια παγωμένη μπίρα... :-)

Αντε, φύγαμε τώρα για επιδρομή στον μπαξέ του χωριού!

Monday, June 18, 2007

Κολιοί ριγανάτοι στη σχάρα

Ψάρι και σχάρα.
Νομίζω οτι είναι δύο απο τις λέξεις που δίνουν νόημα στη λέξη "καλοκαίρι".

Σήμερα θα ψήσουμε κολιούς. Και το σημερινό φαγητό, εντάσσεται στα "γρήγορα και διαιτητικά" των τελευταίων ημερών - το ξανάγραψα πριν, στα μελανούρια, ο χρόνος γαρ λίγος...

Οι κολιοί είναι από τα λιπαρά ψάρια (αυτά με τα ω3 που θεωρούνται "καλά"). Για να τους κάνουμε ντιπ ριγανάτους όμως, θα θυσιάσουμε μερικά από αυτά τα ω3-λιπαρα, πράγμα που θα τους κάνει και πιο "ελαφριούς".

Αφού τους καθαρίσουμε και τους ανοίξουμε σαν ψωμί για σάντουιτς, θα αφαιρέσουμε το ψαροκόκκαλο (μια όχι και τόσο δύσκολη, όσο ακούγεται, διαδικασία), θα απλώσουμε αρκετή ρίγανη και λίγο αλάτι και θα τους ξανακλείσουμε. Με τέτοιου είδους φιλετάρισμα πετυχαίνουμε 2 πράγματα: (α) Αφαιρούνται (στάζουν) περισσότερα λιπαρά από το ψάρι, και (β) όταν το τρώμε δεν χρειάζονται "ταχυδακτυλουργικά" για να αφαιρέσουμε το ψαροκόκκαλο.
Είναι βέβαια και ένας τρόπος να καταλάβουμε τη φρεσκάδα του ψαριού. Όσο πιο δύσκολα αφαιρείται η σπονδυλική στήλη, τόσο πιο φρέσκο είναι το ψάρι. Αν το ψαροκόκκαλο βγαίνει από τη σάρκα "από μόνο του", το ψάρι είναι μπαγιάτικο και θα πρέπει να... "λάβουμε τα μέτρα μας".
Αλατοπιπερώνουμε τα ψάρια και τα αφήνουμε να περιμένουν.

Ετοιμάζουμε τη σχάρα (όπερ σημαίνει, άναμα και ελαφρύ λάδωμα).
Ψήνουμε (ανάλογα με το πάχος του ψαριού, τη ψησταριά, τον αέρα που φυσάει κλπ κλπ) 3-5 λεπτά από κάθε πλευρά... και τρώμε.

Επειδή υπήρχε χώρος στη σχάρα, έβαλα να ψηθούν και τα κρεμμύδια που φαίνονται στο πιάτο. Θα μπορούσε να είναι στη θέση των κρεμμυδιών όποιο λαχανικό τραβάει η όρεξή μας - ή και κανένα.

Tuesday, June 12, 2007

Μελανούρια

Συνεχίζουμε τη δίαιτα (λέμε τώρα...) με ψάρι. Πάλι θα το μαγειρέψουμε στο grill, γιατί είπαμε... ο χρόνος γαρ λίγος!

Ακόμα κι αν πάρουμε ξελεπιασμένα και καθαρισμένα ψάρια, καλό είναι να τα ξανα-καθαρίσουμε και μεις - κανείς δεν κάνει άλλωστε καλύτερο καθάρισμα από μας τους ίδιους! :-)

Λοιπόν. Πλένουμε καλά τα μελανούρια μας. Ξύνουμε όσα λέπια έχει αφήσει ο ψαράς (αν μας καθάρισε αυτός το ψάρι). Καθαρίζουμε καλά τη κοιλιά των ψαριών και τα ξαναπλένουμε - με τέτοιες θερμοκρασίες άλλωστε, καλό είναι το τρεχούμενο νερό...

Δεν κρατήθηκα και τα φωτογράφισα τα μελανουράκια:


Τώρα, θα τα προετοιμάσουμε (για την τελευταία τους βουτιά... στο στομάχι μας).
Τα αλατοπιπερώνουμε και βάζουμε στη κοιλιά τους θρούμπι (αλλιώς, τραγορίγανη ή τσιούμπριτσα) - δεν χρειάζονται τσιγκουνιές εδώ, βάζουμε αρκετό.

Μόλις θερμανθεί το γκριλ, το λαδώνουμε ελαφρώς. Ψήνουμε τα ψάρια μας (αν ας πούμε η τετράδα είναι περίπου ένα κιλό, 4-5 λεπτά από κάθε πλευρά είναι αρκετός, αν όχι πολύς χρόνος. 5 από τη πρώτη, 4 από τη δεύτερη πλευρά...):



Μιαμ! :-)

Monday, June 11, 2007

Μπριζόλες με λαχανικά στο grill

Ενα ακόμα (χμ...) διαιτητικό φαγητό.

Απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια, οι μπριζόλες να 'ναι άπαχες, ή, τουλάχιστον, να αφαιρέσουμε το περισσότερο (αλλά όχι όλο, μη το παρακάνουμε κιόλας...) λίπος τους.
Καλό θα είναι να μαριναριστεί το κρέας - κάτι που εγώ δεν έπραξα (το γνωστό τροπάριο περί έλλειψης χρόνου...)
Ο,τι λαχανικά υπάρχουν, ευπρόσδεκτα! (όλοι οι καλοί χωράνε δηλαδή...). Σήμερα υπήρχαν ντομάτες, κρεμμύδια, κόκκινες πιπεριές και φυσικά κολοκύθια! ...κολοκυθο-υπερπαραγωγή του μπαξέ γαρ :-)

Αλατοπιπερώνουμε τις μπριζόλες και τις αφήνουμε να περιμένουν.
Κόβουμε όλα τα λαχανικά σε φέτες πάχους περίπου μισού εκατοστόμετρου.
Λαδώνουμε ελαφρώς το γκριλλ και ψήνουμε ανάλογα με το χρόνο που χρειάζεται κάθε λαχανικό, πρώτα τα "χρονοβόρα" και μετά τα "γρήγορα". Στη συγκεκριμένη περίπτωση, πρώτα τα κολοκύθια, μετά τις πιπεριές, μετά τα κρεμμύδια και τέλος τις ντομάτες.

Βάζουμε και τις μπριζόλες να ψηθούν, απλώνουμε τα λαχανικά στα πιάτα και μόλις το κρέας ετοιμαστεί, το βάζουμε πάνω στα λαχανικά:


Εχω την εντύπωση οτι είναι αισθητή η απουσία της πράσινης πιπεριάς ε;
Καλά, λείπει και η μελιτζάνα, και κανα μυρωδικό... αλλά μη το παραφορτώσουμε έτσι; :-)

Friday, June 8, 2007

Γιοφκάδες με γιαούρτι και πιπέρι

Ενα ακόμα γρήγορο και απλό φαγητό.

Χρειαζόμαστε 200 γραμμάρια γιοφκάδες, 6-8 κουταλιές σούπας γιαούρτι και 1-2 κουταλάκια γλυκού κόκκινο πιπέρι ( οι προνομοιούχοι βέβαια, χρησιμοποιούμε καπνιστό Λουτρακίου Αριδαίας...)
Επίσης, 4 ποτήρια νερό, μια κουταλιά ελαιόλαδο και μισό κουταλάκι αλάτι.
Οι δοσολογίες μπορούν να αλλάξουν αρκετά ανάλογα με τα γούστα μας!

Βάζουμε το νερό σε μια κατσαρόλα και μόλις αρχίσει να βράζει, προσθέτουμε το αλάτι και τους γιοφκάδες. Αφήνουμε να βράσουν 3-5 λεπτά, βγάζουμε τη κατσαρόλα απ' το μάτι και την αφήνουμε να κρυώνει για κανα δεκαπεντάλεπτο.
Τσιγαρίζουμε σ' ένα τηγάνι το πιπέρι στο ελαιόλαδο και μόλις είναι έτοιμο, βάζουμε το γιαούρτι στη κατσαρόλα με τους γιοφκάδες, ανακατεύουμε, προσθέτουμε τα περιεχόμενα του τηγανιού, ξανα-ανακατεύουμε...

...και τρώμε! :-)

Tuesday, June 5, 2007

Πατάτες και κολοκυθάκια στο φούρνο

Αυτές οι μέρες (λόγω δουλειάς) δεν προσφέρονται για "σοβαρό" (σε πολλά εισαγωγικά) μαγείρεμα.
Ομως, υπάρχει εν αναμονή η προχθεσινή συγκομιδή πατατών και κολοκυθιών από το μπαξέ της μαμάς. Ας τα μαγειρέψουμε στο "πιτς φυτίλι":

Πέρα από τα λαχανικά του μπαξέ, θα χρειαστούμε αλάτι, πιπέρι, ελαιόλαδο, ρίγανη και 1-2 λεμόνια.
Για περίπου μισό κιλό πατάτες, θέλουμε περίπου μισό κιλό κολοκυθάκια και ένα λεμόνι.
Για περίπου ένα κιλό πατάτες, θέλουμε περίπου ένα κιλό κολοκυθάκια και δύο λεμόνια. (κ.ο.κ.)

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180.
Ξεφλουδίζουμε και χοντροκόβουμε πατάτες και κολοκυθάκια, τα βάζουμε σε ταψί, αλατοπιπερώνουμε, προσθέτουμε ελαιόλαδο, ρίγανη και τον χυμό του λεμονιού (ή των λεμονιών).
Το βάζουμε στο φούρνο για καμμια ώρα, δοκιμάζουμε μια πατάτα να δούμε σε τι κατάσταση βρίσκεται, προσθέτουμε (αν χρειάζεται, ανάλογα με τα γούστα μας) αλατοπίπερο και ελαιόλαδο και τ' αφήνουμε για κανα μισάωρο ακόμα.
Ο χρόνος που χρειάζεται, είναι ανάλογος με την ποιότητα των πατατών κατά κύριο λόγο. Οσο πιο "αχυρένιες" είναι οι πατάτες, τόσο λιγότερο χρόνο χρειάζονται. Οσο πιο "πατατένιες" είναι, τόσο περισσότερο!

Το αποτέλεσμα δεν είναι χάρμα οφθαλμών βέβαια, αλλά χάρμα ουρανίσκου σίγουρα! :-)

Friday, May 25, 2007

Ομελέτα φοιτητική

Αυτή την ομελέτα τη μαγείρευα στα φοιτητικά μου χρόνια τα Σαββατοκύριακα - τις καθημερινές, όταν δεν τρώγαμε στα εστιατόρια, προτιμούσα μακαρόνια με τυρί, επειδή χρειαζόταν πολύ λιγότερος χρόνος...
Τότε είχαμε ένα σύστημα σίτισης με κουπόνια, δεν υπήρχε φοιτητικό εστιατόριο (φτιάχτηκε τη τελευταία μου χρονιά) τα οποία δεν επαρκούσαν για όλο το μήνα. Το μαγείρεμα ήταν ένας τρόπος εξοικονόμησης χρημάτων, που τα "επενδύαμε" σε μπίρες :-)
Συνδυάζοντας λοιπόν το τερπνόν (νοστιμότερο φαγητό) μετά του ωφελίμου (περισσότερες μπίρες). Κάπως έτσι ξεκίνησε η "μαγειρική καριέρα" μου...
κλαψ, λυγμ, τι θυμήθηκα τώρα...

Αντε, να τελειώνω τη πάρλα γιατί πεινάει ο κόσμος.

Για κάθε ομελέτα θα χρειαστούμε τρία αβγά, μια μικρή πατάτα, μια κόκκινη πιπεριά, μια πράσινη πιπεριά και λίγο τυρί.
Επίσης, λάδι για τηγάνισμα, αλάτι, πιπέρι.
Οι ποσότητες αυτές βέβαια "παίζουν" ανάλογα με τα γούστα.

Κόβουμε τις πατάτες σε μικρά κομμάτια και τις τηγανίζουμε - τις βγάζουμε σε απορροφητικό χαρτί να "χάσουν" το λάδι
Κόβουμε τις πιπεριές σε ροδέλες και τις σωτάρουμε - τις βγάζουμε και αυτές σε απορροφητικό χαρτί να "χάσουν" το λάδι
Κόβουμε το τυρί σε μικρά κυβάκια
Χτυπάμε τα αβγά, τα αλατοπιπερώνουμε, και τα βάζουμε στο τηγάνι
Προσθέτουμε τυρί, πατάτες, πιπεριές
Σε λίγα λεπτά έτοιμη η ομελέτα:


Μικρή τροποποίηση:
Λίγο πριν τη βγάλουμε από το τηγάνι, πασπαλίζουμε με καπνιστό πιπέρι Λουτρακίου. Σαν φοιτητής δεν είχα ιδέα για την ύπαρξή του, αλλά είμαι σίγουρος πως αν το ήξερα, θα το χρησιμοποιούσα.

Friday, May 18, 2007

Bye bye!

Αυριο πρωί με τη δροσούλα φεύγουμε για 5ήμερη εκδρομή στο Πήλιο.
Τσίου!


***Προσθήκη, 24 Μάη***
Επιστρέψαμε σώοι, αβλαβείς και μαυρισμένοι!
Ευχαριστώ τις τρεις κυρίες για τις ευχές.
Ενδιαφέρον γαστριμαργικό: φάγαμε (για πρώτη φορά) τσιτσίραυλα! :


-->Περισσότερες φωτο απ' το ταξίδι, εδώ.

Tuesday, May 15, 2007

Στήθος κοτόπουλο με noodles

Σήμερα επικρατούσε μια μιζέρια στη ψαραγορά, ίσως λόγω της γενικής απεργίας. Ετσι, η πρωινή επιθυμία για ψάρι δεν θα μπορούσε να ικανοποιηθεί...
Το καλύτερο εναλλακτικό, έιναι ένα στήθος από κοτόπουλο. Με τα noodles που περίσσεψαν από τη προηγούμενη βδομάδα, όταν φάγαμε γαρίδες με noodles, μπορεί να γίνει ένα καλό κινεζοειδές πιάτο.

Θα πάρουμε λοιπόν ένα στήθος, δυο κρεμμύδια, δυο σκελίδες σκόρδο και δυο κόκκινες πιπεριές.
Χρειαζόμαστε επίσης ελαιόλαδο, αλάτι και σάλτσα σόγιας.

Θα ζητήσουμε από τον χασάπη να μας "ψιλοκόψει" και να καθαρίσει το στήθος.
Καλό θα είναι να μαρινάρουμε το κρέας σε λαδι-λεμόνι-κρασί για μια-δυο ώρες (όσο μικρότερα τα κομμάτια τόσο μικρότερος και ο χρόνος μαριναρίσματος).

Θα κόψουμε τα κρεμμύδια σε δαχτυλίδια και τις πιπεριές σε λωρίδες.
Θα μαλακώσουμε τα noodles (125 γραμμάρια) σε βραστό αλατισμένο νερό για τρία λεπτά - εκτός κι αν αναγράφεται στη συσκευασία διαφορετικός χρόνος, οπότε ακολουθούμε τις οδηγίες.
Σουρώνουμε και τα κρατάμε στην αναμονή.

Σωτάρουμε στο wok πιπεριές - βγάζουμε πιπεριές.
Σωτάρουμε στο wok κρεμμύδια και ψιλοκομμένα σκόρδα, "χρωματίζουμε" με σάλτσα σόγιας - βγάζουμε κρεμμύδια και σκόρδα.
Τηγανίζουμε στο wok τα κομμάτια κοτόπουλου χρησιμοποιώντας πάλι σάλτσα σόγιας - βγάζουμε κρεατάκια.

Βάζουμε στο wok τα noodles να ρουφήξουν τα ζουμιά ανακατεύοντας συνεχώς.
Προσθέτουμε όλα τα υπόλοιπα (πιπεριές/σκόρδα/κρεμμύδια/κοτόπουλο) και κάνουμε το περιεχόμενο του wok όσο το δυνατόν ομοιόμορφο.

Στο τέλος, βγάζουμε μια αποτυχημένη φωτογραφία που αδικεί την προσπάθειά μας... :-(


Ασχετα με το πως φαίνεται στη φωτο πάντως, είναι μια νόστιμη και εύκολη "γκουρμεδιά".
Τη συνοδέψαμε με αγγουροντοματοκρεμμυδοσαλάτα πασπαλισμένη με πολύ ψιλοκομμένα φυλλαράκια κόλιανδρου. Τέτοιες έντονες μυρωδιές χρειάζονται ένα κρασί με επίσης "έντονη παρουσία": Σαμαρόπετρα :-)

Monday, May 14, 2007

Χοχλιοί με πατάτες και κολοκυθάκια

Καθώς εφέτος θα διακοπεύσωμεν εις Μεγαλόνησον, εσκέφθην πως καλόν θα ήτο να αρχίσωμε να προσαρμόζωμε τα στομάχια μας στην Κρητικήν κουζίναν :-)

Υποθέτω πως όλοι ξέρουν πως οι χοχλιοί, είναι, στην καθομιλουμένη, τα σαλιγκάρια.


Θα χρειαστούμε:
Μισό κιλό σαλιγκάρια
Μισό κιλό πατάτες
Μισό κιλό κολοκυθάκια
Μισό κιλό ντομάτες
Ενα μεγάλο η δύο μικρά κρεμμύδια
2-3 σκελίδες σκόρδο
ένα χέρι μαϊντανό
Ελαιόλαδο, αλάτι, πιπέρι
Τον χυμό ενός λεμονιού.

Πλένουμε καλά τα σαλιγκάρια, τα κολοκυθάκια και τις ντομάτες.
Ξεφλουδίζουμε τις πατάτες και τις χοντροκόβουμε. Χοντροκόβουμε και τα κολοκύθια.
Πολτοποιούμε στο μπλέντερ τις ντομάτες.
Ψιλοκόβουμε σκόρδα, κρεμμύδια και μαϊντανό και τα σωτάρουμε σε ελαιόλαδο σε μεγαλούτσικη κατσαρόλα.
Προσθέτουμε στη κατσαρόλα το ντοματοπολτό και μόλις αρχίσει να βράζει, τα σαλιγκάρια.
Μαγειρεύουμε για κανα τρίλεπτο και προσθέτουμε τις πατάτες και τα κολοκύθια, το χυμό του λεμονιού και αλατοπίπερο..
Σε περίπου μισή ώρα, θα είναι έτοιμο.

Thursday, May 10, 2007

Φαγκρί στη σχάρα

Fish and chips σήμερα!.

Βρήκα φαγκρί που φώναζε πως ήθελε σχάρα... και φυσικά δεν μπορούσα να μην του κάνω τη χάρη, πονόψυχος γαρ :-)

Οι πατάτες-λάφυρα του μπαξέ της μαμάς (και του μπαμπά βεβαίως, το ξεχνάω πάντα...) αν τηγανιστούν είναι τρέλα! - σαν χαζοποιηματάκια του τύπου "πατατούλα, είσαι τρέλα, στο τηγάνι, στη πιατέλα"... λοιπόν ας σοβαρευτούμε.
Αλατίζουμε τα ψάρια μας (δεν χρειάζεται τίποτα άλλο) και τα ψήνουμε στη σχάρα, ανάλογα με το μέγεθος (και ανάλογα με τον καιρό, αν φυσάει π.χ., χρειάζεται περισσότερη ώρα) από 4 μέχρι 8 λεπτά από κάθε πλευρά - το πιο σίγουρο πάντως είναι να παρακολουθούμε το ψάρι. Αυτό θα μας πεί πότε είναι έτοιμο...
Οσο ψήνεται, το πασπατεύουμε με ένα πινέλο βουτηγμένο σε ελαιόλαδο (καλό ελαιόλαδο, όχι τίποτα σουπερμαρκετίστικες χαζομάρες...).


Τώρα που κοιτάω τη βιαστική φωτογραφία που έβγαλα, μου 'ρθε μια παραλλαγή της "μοσχαροκεφαλής" του Θανάση Παπακωνσταντίνου:

Με τις πατάτες, το φαγκρί
Στο πιάτο μου αρμενίζει

Κάθομαι και το κοιτώ

Χαρά με πλημμυρίζει!

Wednesday, May 9, 2007

Γαρίδες με noodles

Μία από τις μεγαλύτερες αμαρτίες που μπορεί να κάνει κάποιος, είναι να αφήσει ωραίες γαρίδες στα τελάρα. Είναι απαράδεκτο.
Σήμερα λοιπόν, για να μην αμαρτήσω, πήρα 10 μεγάλες γαρίδες - βγήκαν μισό κιλό - και αποφάσισα να τις μαγειρέψω με noodles.

Μισό σακκούλι noodles (125 γραμμάρια) είναι αρκετά για 2 άτομα. Θα χρειαστούν ακόμα 2 κρεμμύδια, 2 σκελίδες σκόρδο, 2 κόκκινες πιπεριές και μια χεριά φρέσκο κόλιανδρο, από αυτόν που καλλιεργούμε σε μια γλάστρα στο μπαλκόνι μας.
Επίσης, λάδι και σάλτσα σόγιας.

Βάζουμε σε μια κατσαρόλα νερό και μόλις βράσει, ρίχνουμε μια κουταλιά σούπας αλάτι και τις πλυμένες γαρίδες για περίπου 3 λεπτά. Βγάζουμε τις γαρίδες και τις αφήνουμε να κρυώνουν, αφήνοντας και το νερό της κατσαρόλας να βράζει.
Οσο ψύχονται οι γαρίδες μας, κόβουμε τα κρεμμύδια σε "δαχτυλίδια" και τις πιπεριές σε λεπτές λωρίδες.
Βγάζουμε τα κελύφη των γαρίδων, αφήνοντας ανέπαφα τα κεφάλια και τις ουρές (αυτό είναι και το πιο δύσκολο μέρος της υπόθεσης). Ρίχνουμε στη κατσαρόλα τα κελύφη και τ' αφήνουμε να βράσουν για μερικά λεπτά.
Βγάζουμε τα κελύφη και ό,τι άλλο μπορεί να πιάσει μια τρυπητή κουτάλα, και βάζουμε τα noodles στο γαριδόνερο για 3 λεπτά (εκτός κι αν στη συσκευασία του αναγράφεται διαφορετικός χρόνος).
Σουρώνουμε τα noodles και τα αφήνουμε στην αναμονή.

Στο wok σωτάρουμε τα onion rings (δηλαδή τα δαχτυλίδια κρεμμυδιού για όσους δεν ξέρουν ελληνικά.. χε χε...) και τα ψιλοκομμένα σκόρδα. Λίγο πριν τελειώσει το σωτάρισμα, τα περιχύνουμε με τη σάλτσα σόγιας να "καφετίσουν" και τα βγάζουμε απ' το wok.
Σωτάρουμε τις πιπεριολωρίδες και όταν ετοιμαστούν, ξαναβάζουμε τα κρεμμυδο-σκόρδα και τα noodles, και ανακατεύουμε να γίνει όσο το δυνατόν ομοιόμορφο το μίγμα μας. Ρίχνουμε στο τέλος το κόλιανδρο, φέρνουμε 2-3 βόλτες ακόμα και βγάζουμε τα πάντα από το wok.

Ξαναβάζουμε λάδι στο wok και τηγανίζουμε για περίπου ένα λεπτό από κάθε πλευρά τις γαρίδες, προσθέτοντας και σάλτσα σόγιας.

Μια ιδέα σερβιρίσματος είναι αυτή:


Ενα πολύ μυρωδάτο λευκό κρασί (όπως το "Αρωμα Λήμνου" ή ακόμα καλύτερα, ο "Αμέθυστος") είναι ό,τι πρέπει για συνοδεία!

Tuesday, May 8, 2007

Aυγόφετες

Μια καλή (και "αρχαία") ιδέα για πρωινό. Εκμεταλλευόμαστε το μπαγιάτικο ψωμί, κάνοντάς το ίσως πιο νόστιμο από το φρέσκο.

Για τη "βασική συνταγή" θα χρειαστούμε ψωμί και αυγά, οι ποσότητες των οποίων "παίζουν" πολύ, ανάλογα με το είδος/τύπο ψωμιού.
2 αυγά πάντως, πρέπει να είναι αρκετά για 2-3 άτομα.
Χτυπάμε τα αυγά σα να κάναμε ομελέτα, κόβουμε το ψωμί σε φέτες και τις βάζουμε να "ρουφήξουν".
Τηγανίζουμε τις αυγόφετες σε λίγο ελαιόλαδο και είναι έτοιμες.


Εμένα μ' αρέσουν να τις τρώω με τυρί, η γυναίκα μου μάλλον προτιμά το μέλι, υπάρχουν νομίζω πάμπολλες επιλογές για συνοδεία - αυγόφετες με μπέικον είναι μια ενδιαφέρουσα παραλλαγή αγγλικού πρωινού...

Μπορούμε να κάνουμε πολλές προσθήκες στη βασική συνταγή, περιορίζοντας όμως τη γκάμα των συνοδευτικών.
"Βαφτίζοντας" το ψωμί πρώτα σε γάλα και μετά σε αυγό, χρειάζονται λιγότερα αυγά - αλλά αλλάζει αρκετά και η γεύση.
Στα αυγά μπορούμε να προσθέσουμε αλάτι, μαύρο ή κόκκινο πιπέρι, μοσχοκάρυδο, ρίγανη, και άλλα μυρωδικά.

Thursday, May 3, 2007

Σολομός στο grill

Σήμερα λόγω περιορισμένου χρόνου και βιασύνης, έψησα σολομό στο grill (10 λεπτά υπόθεση...)

Αφού πλύνουμε και αλατοπιπερώσουμε τις φέτες του σολομού, τις ψήνουμε για 4-5 λεπτά από κάθε πλευρά, και έτοιμος ο ιχθύς.
Χρειάζεται βέβαια κάποια προσοχή και... λεπτοί χειρισμοί για να καταφέρεις να διατηρήσεις τη σωματική ακεραιότητα της φέτας, αλλιώς θα πάρεις μια "σπασμένη", όπως καλή ώρα εγώ:


Αν το ψάρι είναι καλό, δεν χρειάζεται τίποτα άλλο - μια σαλάτα για συνοδεία φτάνει και περισσεύει (και ένα κρασί, εννοείται).

Μια γρήγορη σάλτσα με την οποία μπορούμε να περιχύσουμε: Λάδι, λεμόνι και μουστάρδα, ανακατεμένα καλά.

Αυτάαααα... :-)

Wednesday, May 2, 2007

Κουκιά

Η πρωτομαγιάτικη επιδρομή στο μπαξέ είχε ως λάφυρα κουκιά, τα οποία θα μαγειρευτούν πάραυτα.

Χρειαζόμαστε - εκτός από 1 κιλό περίπου κουκιά,
1 μεγάλο ή 2 μικρά κρεμμύδια
2-3 σκελίδες σκόρδο
μία ντομάτα
μια κουταλιά σούπας πελτέ
2-3 φύλλα δάφνης
4-5 γαρίφαλα
Ελαιόλαδο,αλάτι, πιπέρι

Πλένουμε και καθαρίζουμε τα κουκιά. Τα κόβουμε σε κομμάτια 3-4 εκατοστών.
Ψιλοκόβουμε και σωτάρουμε στη κατσαρόλα κρεμμύδια - σκόρδα.
Πολτοποιούμε στο μπλέντερ τη ντομάτα και τη βάζουμε και αυτή στη κατσαρόλα μαζί με τον πελτέ.
Προσθέτουμε τα φύλλα δάφνης και τα γαρίφαλα, ανακατεύουμε για 1-2 λεπτά και βάζουμε τα κουκιά και λίγο νερό.
Χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία, κλείνουμε το καπάκι και τ' αφήνουμε να σιγοβράσουν για κανα δίωρο, ανακατεύοντας που και που, και βάζοντας και άλλο νερό αν χρειάζεται (που μάλλον δεν θα χρειαστεί).

(...περνούν οι ώρες...)

Αλατοπιπερώνουμε, ανακατεύουμε και κλείνουμε το μάτι της κουζίνας, αφήνοντας τη κατσαρόλα για κανα δεκαπεντάλεπτο.


Συνοδεύονται είτε με τυρί φέτα, είτε με παλαμιδολακέρδα.

Ιδιαίτερη (και έντονη) γεύση δίνει το πασπάλισμα με καπνιστό πιπέρι - αλλά καλό είναι να γίνει μια πρώτα μια δοκιμή. Δε νομίζω πως θα "ικανοποιήσει" όλους τους ουρανίσκους αυτός ο περίεργος συνδυασμός κουκιών/καπνιστού πιπεριού!

Monday, April 30, 2007

Χωριάτικη σαλάτα

Ας αποχαιρετήσουμε τον Απρίλη καλωσορίζοντας το Μάη με την πιο "κλασσική" καλοκαιρινή σαλάτα, τη χωριάτικη.

Εχω την υποψία οτι το όνομα της οφείλεται στον χωριάτικο μπαξέ. Τι έχει ο μπαξές που μπορεί να φαγωθεί ωμό; Ντομάτες, αγγούρια, κρεμμύδια, πιπεριές. Ολα αυτά λοιπόν, τα κόβουμε σε μικρά κομμάτια (όχι όπως σε μερικά φαγάδικα που κόβουν τη ντομάτα σε 3-4 κομματάρες λες και προορίζεται για στόμα ιπποπόταμου...).

Εκδοχές της χωριάτικης σαλάτας υπάρχουν πολλές. Για τη δική μου εκδοχή, θα χρησιμοποιήσω επίσης ελιές και φέτα κομμένη πάλι σε μικρά κομμάτια, μεγέθους κρουτόν.
Αλάτι, ελαιόλαδο και ρίγανη για το τέλος, αφού βάλουμε όλα τα υπόλοιπα σε σαλατιέρα, ή, αν θέλουμε να περάσει η ώρα δημιουργικά (... γκουχ, γκουχ...) κάνουμε κάτι τέτοιο:


Καλό καλοκαίρι!

Monday, April 23, 2007

Παλαμίδα λακέρδα

Είχα ξαναγράψει για τη διαδικασία λακερδοποίησης της παλαμίδας, αλλά τώρα, μιας και η συνταγή "τελειοποιήθηκε" (για τα γούστα μου τουλάχιστον), έβγαλα και μερικές φωτογραφίες και ιδού:



Εκτός από παλαμίδα, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και τόνο - φτιάχνοντας τονολακέρδα.
Χρειαζόμαστε κατ' αρχήν μια φρέσκια παλαμίδα - όσο μεγαλύτερη, τόσο καλύτερα.

Ετοιμάζουμε την άρμη, 300 γραμμάρια αλάτι διαλυμένα καλά σε ενάμισι λίτρο νερό (ή 400 γραμμάρια σε 2 λίτρα, ή 600 σε τρία λίτρα κ.ο.κ.).
Κόβουμε και πετάμε το κεφάλι του ψαριού, καθαρίζουμε καλά τα εντόσθια και κόβουμε όλα τα τα πτερύγια.

Τεμαχίζουμε τον ιχθύ σε κομμάτια των 5 - 8 εκατοστών και βάζουμε τα κομμάτια στο αλατόνερο. Θα χρειαστεί να βάλουμε και ένα πιάτο από πάνω, για να μην επιπλέουν και βγαίνουν έξω από το νερό τα ψαροκόμματα.

Αφήνουμε να ψηθούν για 4 μέρες, γυρνώντας τα μια φορά στο διήμερο, μη πιαστούν απ' την ακινησία :-)
Βγάζουμε τα κομμάτια (που θα 'χουν σφίξει για τα καλά πιά), τα γδέρνουμε και τα περνάμε 2-3 νερά να φύγει η αλμύρα.

Ετοιμάζουμε "θαλασσινό νερό" - δηλαδή περιεκτικότητας 3% σε αλάτι, όπερ σημαίνει 45 γραμμάρια αλάτι διαλυμένα καλά σε ενάμισι λίτρο νερό (ή 60 γραμμάρια σε 2 λίτρα, ή 90 σε τρία λίτρα κ.ο.κ.).
Βάζουμε σ' αυτό το "θαλασσόνερο" τα ψαροκόμματα για άλλο ένα 24ωρο, να 'ρθουν στα νερά τους :-)

Την επομένη, βγάζουμε τα κομμάτια και τα περνάμε από 1-2 νερά να ξαλμυρίσουν. Κόβουμε σε φέτες του ενός εκατοστού ή και λεπτότερες.
Βάζουμε τις φέτες σε ηλιέλαιο στο οποίο έχουμε ρίξει μερικούς κόκκους πιπεριού και λίγη ρίγανη. Το βάζουμε στο ψυγείο και μετά από μια-δυο μέρες μπορούμε να αρχίσουμε να απολαμβάνουμε το έδεσμα, το οποίο "αγαπάει" το λεμόνι και τη ρίγανη.